vrijdag 1 februari 2013

Ons huis

Pee vond het tijd voor kringlopen.
Prompt trokken we allen de jassen aan en stapten in de auto.
Eventjes terug ontdeed ik me van een grote hoeveelheid spullen. Mijn moeder sprak mijn zure gezicht toen nog coachend toe; immers, wat was nu echt onvervangbaar...
Als een mantra tegen mezelf mompelend stopte ik ze in de dozen. De restanten gingen vandaag weg.
Maar ik moet zeggen, als je eenmaal op dreef bent en nog eens een tweede blik werpt op datgene wat er dan nog over blijft...mijn handen begonnen wel weer een beetje te jeuken..
En fin, we blijven kringlopen en kleine schatten vinden. Dat moet kunnen zolang je ook afscheid van de zaken kunt nemen. En zo had ik mijn lucky day, viel met mijn neus in de boter, want wat stond daar? Drie  glasvormige mokken, een suikerpotje en een allerpoppigst theekannetje, Het was een set met seventies bloemenprint. Een voor een, laadde ik ze in, Als een kind zo gelukkig En net voor het afrekenen signaleerde ik vanuit mijn ooghoek een hele oude dekbedhoes; bruin met witte bloemetjes. Die spaar ik tegenwoordig om de dekbed-overtrekken die niet zo feestelijk ogen op ons bedje, langzaamaan af te voeren.
Zo je huis inkleuren is zo leuk, hoe maak je er een geheel van? Ik moet er persoonlijk wat meer mijn best op doen maar zo met de tijd gaat het me steeds beter af.
Echter, nu is daar eventjes geen plaats voor want met een dikke week start de woningstichting met een reusachtige renovatie van ons huis. Het dak gaat er letterlijk af, we krijgen er een andere vorm dak voor terug, het asbest wordt uiteraard gesaneerd, er komt dubbel glas, isolatie en automatisch veranderen  in alle ruimtes op de eerste verdieping, het dak/muren én krijgen we een vaste trap naar zolder. Een ingrijpende periode maar we kijken naar het resultaat uit. , En dus werd er opgeruimd, ingepakt en weggezet.
Onze straat is inmiddels net spookstad met al die steigers en het is verrassend hoe de bouwkeet-geluiden wennen en je schrikt van de stilte als iedereen zijn werk stil legt voor het leegeten van zijn koelbox. Want serieus, dat hebben ze allemaal, die bouwjongens.
We moeten nog wel een aardig lijstje afwerken voor het losbarst. Maar nu is het eerst tijd voor..juist, een kopje thee..