zondag 28 oktober 2012

140,141 en 142

Poging 1.
Dit vormde poging twee, maar is inmiddels uitgehaald


Ze zaten allemaal te frunniken aan mijn haakwerk, mijn moeder, oma en schoonzusje. Het moest namelijk uitgehaald worden en dat was nu net niet een makkelijk te klaren kunstje. God bewaar me. Dat een haakwerk niet helemaal goed uitpakt is tot daar aan toe, maar dat het dan vervolgens niet " los laat", is twee.
Maar de dames waren er wel voor te porren en ik denk dat mijn oma het opperhoofd was. Zij was uiteindelijk hoofdverantwoordelijke voor het feit dat ik het tweede handschoentje ook kon haken. Ik moet nog even de laatste restjes wol bij elkaar schrapen en dan is het af, deze derde poging tot een handschoen. Ik hoop hem morgen af te hebben.
Sorry Haa, ik ging poging twee toch uithalen. Zonde van de wol vond ik het.
Kabouter rende om mij heen door het huis, sjanste met de opa's en zijn oom, voornamelijk in de hoop iets buit te maken aan eten. Gefascineerd keek hij naar zijn nichtjes en ik genoot van deze kleine mensjes die allemaal unieke wezentjes werden met elk hun eigen voorkeuren, krachten en streken.
Di mama had weer eten voor een weeshuis ingekocht, dat wordt weer een dag vasten.. Ik speelde met mijn oudste nichtje met het poppenhuis en met mijn jongste bekeek ik het brood dat gesneden werd en praatten we over het brood zelf en het woord trek. Mijn breiwerk en het patroon werden ook nog even besproken en met de nodige aanwijzingen kon ik weer verder.
De geur van eten en warmte van alle aanwezigen vulden het huis. Kabouter zat rustig aan de andere kant van de tafel met de duplo. En er werd geglunderd van zoveel moois en liefs.
Ik heb maar een kleine familie. Maar man o man wat koester ik het.



woensdag 24 oktober 2012

139:noeste arbeid en de kleine dingen.

*Klopklop*

Het was Caa. Verrek, het was alweer twaalf uur. Tijd om de volkstuin te verblijden met een bezoekje.
Ik zag er wel een beetje tegen op want het was er een beetje bij gebleven deze weken. Een enkel bezoekje en dat was het.
Samen fietsen de paden op de lanen in en tien minuten later stonden we op "het land". Inderdaad, er was genoeg te doen. *understatementkuch*. Ondertussen werd er nog wat van de frambozenstruik gesnoept, duikelde Caa nog een verstopte pompoen op, werden de laatste maiskolven geoogst en ging er een hele vuilniszak onkruid mee huiswaarts.
Het leukste vond ik nog wel de stekjes van Oost-Indische kers. Die hoop ik in het voorjaar uit te kunnen planten. Ze staan nu wortel te trekken in een vaas bij het raam. Hoe kewl is dat? Ja, daar kan ik door gaan jubelen.
De uitgebloeide zonnebloemen kwamen ook mee naar huis en vlocht ik tussen de schutting voor de vogeltjes. Ik merkte vanochtend namelijk dat we een hele invasie van mussen en koolmezen hebben in de achtertuin vanwege de zonnebloemen die daar al op de picknicktafel lagen te drogen. Ik bewaarde ze voor de zaadjes voor volgend jaar. Maar dit was nog veel leuker! Wat een feest in de tuin, kon ik mooi naar gluren vanuit de woonkamer.
Ook van de Cosmea werden nog wat zaadjes verzameld en de bloemkoppen van de Gerbera's heb ik ook in een zakje gedaan. Wellicht dat, nadat ik ze heb laten drogen, ik er volgend jaar weer van kan zaaien. Iemand hier ervaring mee?
Samen met het goudbloemzaad en de lading klaprozen kan ik los gaan volgend jaar.

's avonds kwam iemand de salontafel halen die ik dit jaar gepimpt had. Zonder tafel had kabouter veel meer ruimte. Bovendien was de verleiding zeer groot om erop te gaan staan :-) Ik had hem daarom op de weggeefsite gezet. Zo leuk als je de ontvangers ervan ziet glimmen. I love it. Het geeft echt een goed gevoel en wat een rijkdom.

Gut, moeke gaat snurken. Morgen weer een dag..

maandag 22 oktober 2012

138 Luieren

Wegens protest van mijn darmen stapte ik na het naar bed brengen van kabouter ook in mijn bedje. Wel wist ik eerst nog de vaatwasser uit te ruimen, in te ruimen, het grote spul met de hand af te wassen en alvast wat chloor in de toilletpot te gooien. Kon ik toch mooi even een potje trots zijn dat ik na mijn werkdag toch nog de huisvrouw wist uit te hangen. Tjonge, goed bezig!
Lekker gestrekt ging ik, kopje thee erbij, omanachtjaponnetje aan en breiwerkje onder de oksels. De poezen volgden en na nog geen vijf minuten vergezelde Thin Lizzy mij en knorde raak voor een knaak.
Mijn buikje vond het maar wát fijn, zo lang uit. En ik breidde de eerste toeren van het vestje. Uiteraard, de aanhouder wint. Maar breien gaat me nog wat makkelijker af, I'll stick to that en spin nog even verder mee met Lizzy.

dinsdag 16 oktober 2012

137; Einde oefening vest.

Het zat er niet in, het mocht niet zo zijn, een vestje haken. Ik hing het in de wilgen, dit plan. Sterker nog; zelfs het uithalen liep niet normaal. Ongeduldig frummelde ik eraan, pakte ik de schaar erbij en vóór ik het wist had ik de kelderdeur al geopend en stortte het project naar beneden en sloot ik deur weer. Daaaag! Tot zover mijn geduld, vestjes breien was meer mijn ding geloof ik. Nog een uurtje brommen waarbij Pee het lijdend voorwerp was en toen kon ik er weer tegenaan.
Als troostje wijdde ik een schets aan mijn lieve man.

zondag 7 oktober 2012

Vest, poging 3

Ok, we zijn beland bij poging drie. Dit gaat al een stuk beter dan de vorige pogingen. De "pas is af en nu moest ik verder met de mouw. Dit gedeelte valt nog onder de noemer " eerst zien, dan geloven want het oogt nogal breed. Maar omdat ik het stuk voor stuk aaneengesloten haak, volgens patroon, is het verassings effect voor een beginnend patroonhaakster als ondergetekende, extra groot. Leuk joh.. ( kucht zenuwachtig, nog een keer álles uithalen zou het geheel minder leuk maken.
Wordt vervolgd...

donderdag 4 oktober 2012

134 &135; Oliver

Kabouter krijgt per direct een glimlach van hier tot Tokyo als hij aap Oliver ziet op babytv. Een en al na-aperij en ik wist het meteen; deze aap ging ik namaken.


Men neme een papier, tekent hem na, knipt hem in onderdelen, zet het over op stof, spelden, spelden, spelden en....naaien maar. Ik gebruikte voor het eerst Fleece stof, niet rekbaar was meer mijn ding en een stukje vilt voor het gezicht. Het is nog een beetje wennen, vooral het stikken met de stretchsteek, net wel , net niet vast. Dus af en toe moest er even een stukje extra vastgezet worden. Maar twee avondjes aan de grote tafel, deel voor deel opgevullen Oliver was daar!
Het commentaar van kabouter, hij liet er geen onduidelijkheid over bestaan..