woensdag 30 mei 2012

112: Roodborstje

Er moesten nog wat boodschappen gehaald en dus, nadat ik, georganiseerd als ik was, de snijbonen gedopt en gestoomd had, de aardappeltjes gekookt, tot stampot gemaakt en de vegaburgers erop gelegd hadom te ontdooien, fietsen we naar de super. Er moesten grotendeels aparte zaken komen en was de Appie de beste optie. Alles was binnen en ik reed nog even langs de schappen waar ik een prachtige mok in het vizier kreeg en een even zo'n prachtige gebaksschotel. De boodschappenwagen in de ankers. Als een ekster ging ik recht op het moois af en liet het niet meer los. Een mok met een roodborstje erop. Het gebaksschoteltje ook nog meenemen werd me iets te gortig. Ik fluisterde tegen kabouter dat hij niets tegen papa mocht zeggen, de mok ging in het winkelwagentje en ik rekende af.  Zo blij als een kind, absoluut.
En daarom, voor het naar bed gaan, een snelle schets van een roodborstje.



maandag 28 mei 2012

Het tweede hoedje...

moest af, want kabouter had er een nodig die hij niét van zijn hoofd kon trekken..


zondag 27 mei 2012

109 & 110 Er was eens...

Een kabouter die in een giletje gehesen werd voor een bruiloft. Een bruiloft van twee vriendinnen van zijn papa en mama. Dat was natuurlijk een bijzonder moment ( de bruiloft en het giletje :-) Kabouter werkte keurig mee, sliep nog even, werd weer op tijd wakker. De blouse werd geskipt vanwege de hitte. Een witte romper was ook dikke prima natuurlijk. Pee kwam op tijd uit de slaapdienst en we vertrokken richting de stad. Aldaar zagen we de wonderschone dames verschijnen in een bakfiets. Kabouter wist niet wat hem overkwam maar bekeek alles nauwkeurig. Zoals beloofd, de foto, met een van de bruiden. Deze is iets later gemaakt. De bijpassende driekwart-broek had toen al plaats gemaakt voor een contrasterende blauwe korte broek :-)


Tijdens de plechtigheid toverde ik het geheim van de perfecte combinatie; dreumes en lange dienst, te voorschijn. Namelijk... brood en sap.  Al kauwend kwam hij de tijd goed door.  En ik ook, het was werkelijk prachtig. De dames in betoverende jurken, perfect passend, kleurig bij elkaar. Een ambtenaar die daadwerkelijk de kunst van het vertellen begreep en ons wist te ontroeren. Echte liefde en twee andere vriendinnen die na het " ja-zeggen" onder begeleiding van een akoestisch spelende gitarist, zo mooi dit nummer zongen. Och, de tranen gingen over mijn wangen zo mooi.


Na de dagactiviteiten ging kabouter uit logeren en vertrokken we richting het feest. Een fijne dag.
Gisteren haalde ik kabouter op de fiets op. Ik maakte van de gelegenheid gebruik en plakte er een fietstocht aan vast. Weliswaar lichtelijk verkeerd gereden ( as usual) maar wij hadden pret langs de Ijssel.
Thuis keutelde ik in en om het huis aan, net als vandaag. Er stonden o.a. nog twee zomerhoedjes op de planning voor twee kaboutermeisjes in het verre westen. Ik knipte er drie uit, waaronder ook een nieuw voor kabouter, want zijn nichtje heeft de andere, hij stond haar zo leuk.
Inmiddels zit de eerste van de serie van drie al in elkaar.

donderdag 24 mei 2012

108: rust

Wat een rust in huis. Kabouter ligt al lang en breed te slapen, mijn moeder is weer richting huis na een middag oppassen, Pee is aan het werk en ik lig op bed met mijn breiwerkje.
Morgen is de dag dat twee vriendinnen gaan trouwen en we zijn er vrijwel de hele dag bij. Wat een feest. Ik voel een gezonde spanning opkomen. Een bijzondere gebeurtenis en zo leuk om daar samen met andere vrienden getuige van te zijn. En het lijkt me hilarisch om kabouter in zijn giletje te zien. ( ja, ik zal een foto maken).

Trusten!

dinsdag 22 mei 2012

106 & 107& 108 Binden en verbinden

Een  vriendin die komt eten, praten aan de picknicktafel  Fietsen naar de volkstuin, samen onkruid plukken en praten, bewonderen, dromen. De toeristische route langs kleine kiezelpaden naar huis.Een kopje thee na. Kabouter die over het land kruipt, alle plantjes en het zand verkent en zo in zijn element lijkt. Genetisch bepaald?
Soep eten bij opa en oma, uitleg krijgen over breien. Een nieuwe manier van opzetten, twee stukken tegelijk. Nog een vriendin, handwerken aan de tafel, op de bank met op de achtergrond een muziekje. En dan naar bed, want de dag erna weer een dagje werken. Na een werkdag met dochter van buuf weer plukken in de volkstuin, aardappelen poten en haar aantsteken met het tuiniervirus.




Kabouter na een een uur oefenen in de draagdoek op mijn rug en tijdens de wandeling naar alles zwaait.
106,107 en 108 ging over verbinden, maken, zaaien, oogsten.
Maar vooral koesteren.

zaterdag 19 mei 2012

105: Iris

Er ging weer een rompertje op de bus, want Iris was ter wereld gekomen. En ik...ik bestudeerde vervolgens de bloem..


vrijdag 18 mei 2012

103&104 Rugpand

Tjonge jonge, dit patroon is niet een van de besten..Met regelmaat moet ik een zin tien keer lezen eer ik hem begrijp. Van een grote hoogte valt dan uiteindelijk het kwartje wel..Tot die tijd zit ik als een mantra, murmelend de zin te herhalen naast Pee. Die heeft al geleerd me te negeren op dit soort momenten. En als je het dan begrijpt en als een dolle een stuk hebt afgebreid, komt er nog even bij punt zes, een toevoeging voor punt vier #@%*. Wel kanonnen!
Goed, ik laat opperbreister ( di mama) er donderdag even naar kijken, ik had nog vier toeren te gaan en dan was het rugpand af. Maar het is nu even de vraag of de hals zo acceptabel is.
Het geheel is op een reservepen geplaatst en ik ben gestart met het voorpand. Been there, done that. Grotendeels hetzelfde verhaal dus dat komt helemaal goed. Ineens begint het dan wat te worden he?


woensdag 16 mei 2012

102: Bloemen

De wind blies in mijn gezicht. Hoewel het er heel vriendelijk uit zag buiten, was het nog best koud. Ik fietste een tandje harder om het wat warmer te krijgen.
Aldaar lachte de tuin me weer met meer dan genoeg onkruid, vriendelijk toe. Net als de buurman er schuin achter. We praatten even bij.

De buurman is van de bloemen. Elk jaar doneert hij er weer een aantal, waaronder de goudsbloemen natuurlijk. Deze had ik nu zelf al gezaaid, deels met gekocht zaad, deels met zaaisel wat ik uit de uitgebloeide bloemen had gehaald. Maar ik mocht ze ook mee voor thuis. Prima!

Hij tuurde de tuin in. " Deze mag je ook wel hebben, loop maar even mee... " .Ik volgde buurman naar de andere kant.Hij praatte verder; Och heden, hoe heten ze ook alweer, ze worden ongeveer 80 centimeter hoog, roze en wit, weinig onderhoud, ze zijn heel fijntjes, groeien wat in elkaar, een hele losse structuur, ja, een hele losse structuur.


Ik luisterde met bewondering. De omschrijving ademde een en al passie voor bloemen uit. Ooit zoveel kenmerken uit je mouw weten te schudden?
Buurman had tact: " hij behoeft weinig verzorging en dat is wel mooi voor je tuin...omdat je daar niet altijd de tijd voor hebt met zo'n kleintje".
Persoonlijk vond ik dat hij het niet netter had kunnen brengen.
Ik koos gelijk een plek uit voor de bloemen. Voor dat moment kregen ze even alle verzorging van de wereld. En alles wat daarna zou komen was mooi meegenomen. Eenmaal geïnstalleerd, stortte ik me weer op het uitscheppen van kweek-sliertjes, want ja, die waren er ook nog.

zondag 13 mei 2012

101: Misdrukje op een prachtige complete dag.

Het was een ge-wel-di-ge dag, vol met lieve vrienden en familie. Deel twee van de festiviteiten omdat de verjaardag van kabouter op een doordeweekse dag viel. Iedereen uitgenodigd en vrijwel iedereen kwam ook gewoon! Ik liet het gebeuren. Niks geen enorme planning, het kwam zoals het kwam en wat pakte het goed uit. Hij begon met ontbijt op bed inclusief croissants, cappuccino, jus 'd orange, zelfgemaakt cadeautjes en een set fijne douche-gell's,
Van tevoren bakten Pee en ik taarten, hij nam de Monchou voor zijn rekening, ik testte een slagroomtaart recept uit de Allerhande.
's Avonds zat ik aan mijn tafeltje, met het keukenschort nog om. Terwijl ik het rompertje probeerde te pimpen met een slak, keek ik in gedachten terug op de dag met al onze dierbaren. De weergoden waren ons enorm gunstig gezind geweest. De tuindeuren werden opengezwaaid, alle stoelen naar buiten. De kinderen drentelden tussen ons in,  of namen plaats in de nieuwe zandbak, een tractor-wiel gevuld met een laag zand.
Misschien dat door al het gedroom de afdruk niet op zijn best werd. En deels lag het ook aan het feit dat de namen stempel een van mijn eersten was en niet optimaal opgebouwd. Ik ga een nieuwe maken en volgende keer probeer ik het gewoon weer.

zaterdag 12 mei 2012

100: Met de benen omhoog

Na een potje : "wie is de mol", in de stad tijdens een vrijgezellenfeest, keerde ik terug naar huis  Ik had nog nooit zoveel groepen vrijgezelle dames gezien. Perceptie of niet, dit was echt opvallend.. Van verkleed in gevangenispak tot aan zuster met cup tripple XX cup, huppelden voorbij. Bij ons feestje bleef dat achterwege tot grote opluchting van de bruid zelf.

Bij thuiskomst trof ik man en kind,  klaar voor de start om te gaan eten.Kabouter mopperde traditiegetrouw dat het voedsel niet vlot genoeg verscheen maar stopte daarmee toen hij zag wie de fiets tegen het huis zette. Ik kon gelijk aanschuiven, hoe luxe was dat?!
Na het eten maakte ik de tuin een stukje meer kind-proof met de invasie van visiste met of zonder kinderen in het vooruitzicht morgen. Om vervolgens de benen omhoog te gooien. Het breiwerkje kwam tevoorschijn en  ik deed helemaal niets meer behalve, insteken, omslaan..etc. Nog tien toeren en de volgende beschrijving in het patroon is bereikt..Voor de winter is hij klaar, echt waar ;-)
Het breien vormde een hele simpele honderdste 365dagen-blog.

vrijdag 11 mei 2012

99: Kabouter een jaar.


Gisteren was het dan zover. Een jaar geleden dat kabouter geboren werd. Een jaar geleden alweer, time flies. Ik heb gisteren serieus geen tijd gehad om een blog eraan te wijden. En ook andere communicatiemiddelen schoten erbij in. Tegen de verwachting voor die dag in, werd deze goed bezocht, ook al was het doordeweekse en komt het gros zondag.
We hadden een fantastische dag, kabouter is vreselijk verwend en vond de zoete inval wel prima. Vrienden, buren, familie. Allemaal kwamen ze het vieren. En wat voelden wij de warmte om ons heen. We hebben een groot netwerk. Allemaal unieke persoonlijkheden, zo'n rijkdom.

Het was erg relaxed en met name de dagen ervoor ervoer ik als heftig. Je denkt terug aan hoe het was, toen begonnen de weeën, toen liep ik nog met een bolle buik rond enz. enz..  Vanaf die dag dat de kleine man er eindelijk was, stond mijn wereld, onze wereld, op zijn kop. De achtbaan die volgde, een baby die geen baby, nog voor zijn zesde maand in de box stond, zijn hele gebit zo ongeveer met een jaar heeft gekregen. Tussen alle momenten door dat je ademloos naar je kindje kijkt en denkt, tjonge, die is van ons. Een stukje van ons allebei. Het deed me terugdenken aan persoonlijke keuzes, lifechanging. En vooral kiezen voor mezelf, onszelf. Niet meer naar de nukken van een ander leven. Laten gaan, vooral laten gaan en prioriteiten stellen..En ik keek ook terug op een jaar van borstvoeden. Het begon verre van ideaal maar toch doorgezet ondanks alle keren spruw, bloedblaren, ontstekingen en wat is het, eenmaal overwonnen, mooi en bijzonder. Ik ben er trots op dat hij nog steeds bij mij drinkt.

Dat alles bracht het kleine mannetje teweeg. Als je er voor open staat, bestaat er geen grotere spiegel. En ik ben er dankbaar voor, want het heeft voor zoveel goeds en moois gezorgd.
10 mei 2011 trokken we kabouter in het ziekenhuis het laatste schone kledingstuk aan, een t-shirt, gekregen van zijn opa en oma. Omdat hij de rest al onder gepoept had. Een maatje 80 en hij verzoop er natuurlijk in. Nu een jaar later, past hij hem precies. Een jaar alweer, die grote kleine kabouter. Ik kijk nu naar een ondernemend mannetje met humor. De ondeugd in zijn ogen. De wil om te ontdekken. En een ouwe vreetzak is het. De flapdrol.

-Een jaar alweer-

dinsdag 8 mei 2012

98: Rompertje

Dit rompertje was voor een mensje in wording. De envelop kreeg een "made by Bullie"-stempel en op de voorkant stond Bullie ( de koppoter) zelf.
De envelop werd gevuld met het inmiddels gestreken rompertje mét bedrukking en vrolijk kaartje. Vogelpostzegels erop en in de brievenbus ging het geheel naar de ontvangers.

zondag 6 mei 2012

97

Op Bevrijdingsdag is het inmiddels een traditie dat ik me in de tuin verstop. Dat we in de achtertuin van het ( inmiddels) bijbehorend festival wonen van onze provincie, negeer ik dan een tijdje.
Als een van de weinigen fietste ik de wijk uit. Op weg naar de tuin.
Pee weet inmiddels niet beter. Ik heb altijd de dwingende behoefte om er dan naartoe te gaan  zo na de zwaarbeladen 4 mei die mij nooit onberoerd laat. Misschien is de dag erna dan wel een te groot contrast.
Met mijn mooie bloemetjeslaarzen fietste ik het laantje af en ik zag nog twee andere tuinders op hun dooie akkertje bezig.
Ik besloot het aardbeienperkje drastisch in te perken. Aardbeien zijn best leuk. Maar zo'n gigantische opbrengst had ik er nu ook weer niet van. Dus hop, de schop erin. Het ging erg voorspoedig. Echter, de doorgeschoten asperges verwijderen die al twee jaar aarachter stonden en nu plaats zouden maken voor de maisplantje, ging een stuk minder voorspoedig. Allemachtig wat een wortelen. Na een boel getrek en gescheurd duizelde het mij een beetje. Ik liet het klusje even voor wat het was.
Mijn uurtje op de tuin ging snel, een verjaardag werd bezocht en Pee ging alvast richting het festivalterrein. Ik stopte kabouter in zijn bedje en ging in de kamer ernaast bezig met mijn kleine irritatie. Ik had gelezen over het aanpakken van je grote en kleine irritaties. De gedachte was, dat als je daadkrachtig te werk ging en je het niet lang liet sudderen, je er uiteraard ook een stuk minder last van hebt, er minder energie in steekt en meer tijd hebt om te genieten. Een waarheid als een koe vond ikzelf.
Een van die irritaties was het kastje en de plank in de slaapkamer. Ik richtte me enkel op die twee onderdelen. Je "werkterrein"afbakenen maakt dat het opruimen een stuk efficiënter verloopt ( voor mij dan).
Toen kabouter weer van zich liet horen, pakte ik de draagzak, vulde mijn handtas met het hoogstnoodzakelijke voor hem en stapte de deur uit. Op naar het festivalterrein, alwaar kabouter zijn ogen uit keek, we samen swingden op de muziek en zijn papa zo trots als een pauw was dat we er ook even waren. Niet te lang, niet te kort. Genoeg om even sfeer te proeven.
Thuis aten we met vrienden van de pizza's die van tevoren ingeslagen waren.

vrijdag 4 mei 2012

To do

Vandaag volgde ik mijn lijstje met zaken die ik graag zou zien gebeuren.
Het rekje in de keuken hangt weer.
Het rolgordijn en de gordijnen hebben plaats gemaakt voor mijn vondst in de kringloop voor 3,- (!!!). Een heel oud kwalitatief goed, dik gordijn, goud-groen. De rails vond ik op zolder. Ik ruimde extra tijd in voor onze lompe loebas (Spike), verpakte en postte een verkocht kledingstuk en probeerde vooral alles relaxed te doen. Kwam niet elke keer uit de verf maar het ging aardig goed. De telefoon kreeg een minder grote rol en zo werd het lijstje afgerond.




donderdag 3 mei 2012

94&95: Poes werd miauw

Ik gromde, " weer niet goed" !
Stempel drie kreeg een proefplekje op het karton maar neen, het was niet voldoende. Niet strak genoeg en niet slordig genoeg. Ertussen in kan niet.
 En ik ging lekker niet verder, hier stopte het eventjes. Een proces...wat las ik nou toch vandaag...Oh ja, veranderingen in je leven moest je zien als een proces. Past niet helemaal erbij maar toch leuk bedacht.
Wat achter bleef op tafel was het kartonnetje met vertwijfelde afdrukken van stempels. En het licht ging uit.
Vandaag schoof ik weer aan. Ik huppelde drie passen van vrolijkheid van mijn stoeltje naar de grote tafel. Die lamp vind ik zo'n mooi gezellig licht verspreiden en hij is zo mooi kitsch. Elke keer dat ik hem aan mag doen is een feest.
De vierde poging testte ik op de krant. Verhip, goed gelukt. En de halte erna was het stukje stof.
Ja, zo moest het worden.

Poes werd Miauw.

woensdag 2 mei 2012

93: De tuin

De laatste dagen staan in het teken van terugkijken. Terugkijken op dit jaar vol beweging. Grote beslissingen, grote gebeurtenissen.
Volgende week donderdag is het zover en wordt kabouter een jaar. Het is absoluut waar, de tijd vliegt. De laatste dagen bedenk ik me regelmatig hoe ik er een jaar geleden bij liep. Hoe mijn vriendinnen om mij heen zwermden om me te helpen bij de laatste dingetjes. Hoe ik nog gezellig met mijn dikke buik op het plein stond op Koninginnedag, Hoe klein hij was en hoe "groot" nu.
Toen al had ik een soort droombeeld in mijn hoofd, hoe het zou zijn. En tijden was hij op de achtergrond geraakt maar vandaag zag ik dat hij uit kwam.
Ik vroeg Pee namelijk of hij samen met kabouter mij wou bezoeken op mijn volkstuin. Ik wou daar graag langs het pad bloemen zaaien. En er moest hoog nodig weer kweek her en der uitgespit worden.
Het werden goudsbloemen, deels uit een zakje, deels aangevuld met zaadjes die ik van de uitgebloeide bloemen had gehaald. Ik was net een half uurtje bezig toen Pee verscheen met kabouter op de arm. Of hij zo op de grond kon, ja natuurlijk! Kabouter kroop met grote interesse over het land. Hij trok aan grassprietjes, ervoer hoe zand smaakt, plukte bloemetjes. En ineens kwam dat beeld weer tevoorschijn.
Ik fantaseerde een jaar geleden namelijk dat ik kabouter op een gegeven moment mee zou nemen naar de tuin. En hij zo op ontdekkingsreis kon, over de natuur zou leren. Het heeft uiteindelijk wat langer geduurd dan ik zelf optimistisch had bedacht. Maar nu was het moment daar en wat was dat mooi!