woensdag 29 februari 2012

44: Christien Meindertsma

De uitwerking van de schets wordt een dag uitgesteld en maakt plaats voor de opgedane kennis van vandaag. Een van mijn bad habits is het moeilijk kunnen gaan zitten voor een boek of een documentaire. "Want er moet nog zoveel gebeuren" . Tuurlijk, altijd. Maar kennis opdoen, ervaringen, jezelf blijven ontwikkelen. Daar moet je tijd voor maken. En ook dit hoort bij mijn project onder de noemer; vormen.

Ik ben de derde generatie binnen mijn familie die gaande weg grotendeels vegetariër is geworden. Ook wel flexitariër genoemd. Hoewel het water me soms nog in de mond kan lopen als ik een bepaald stuk vlees zie, het staat me gewoon niet meer aan. Voor de doorgewinterde vleeseter een fijne aanleiding om de vermoeiende discussie aan te gaan. Maar hee, als iedereen nu eens wat bewuster at, dan waren er een boel problemen opgelost. Het is een proces maar ik denk dat steeds meer mensen bewust worden van wat ze eten, wat ze kopen, hoe ze leven en het effect.

Nu, mijn moeder wees mij op het boek van Christien Meindertsma, prachtig vormgegeven, over het varken en waar zij voor gebruikt wordt. En geloof me, het is geen standaard benadering en zelfs al heb je net een quiche achter je kiezen, geen schokkende beelden waardoor je het eten zijn weg terug zou vinden richting de ingang. Het is een geweldig voorgedragen verhaal door bovengenoemde, ze heeft zeerzeker humor en erg het kijken waard..



dinsdag 28 februari 2012

Voorbereidingen



Pee en ik ploften neer op bed. Na stress in de tent wegens een nieuw dieptepunt in het ziek zijn van kabouter, was de rust toch terug gekeerd nadat de huisarts ons gevraagd had om hem weer te laten beoordelen. 39,7 , futloos en opgezette ogen waren de klachten vanuit het niets. Gisteren jubelden we nog; "eindelijk, het ergste is geweest", niet wetende dat een onrustige nacht nog moest volgen.
Maar goed, dit is geweest en met kleine oogjes presenteer ik u nog de schetsjes, tussen de bedrijven door gemaakt. Morgen laat ik zien wat het wordt.

zondag 26 februari 2012

41 & 42: Dichtbij




Het was een intensieve week. Kabouter kreeg twee tanden door en daaroverheen een virus van het een of het ander. De hele week diarree en niet zo'n beetje op. Een diep ongelukkig mannetje en het put je dan best wel uit, met name als er weinig vooruitgang geboekt wordt en je op een gegeven moment bang bent dat hij uitdroogt. Twee bezoekjes aan de huisarts verder lijkt het eindelijk bij te trekken. De remedie: Cola zonder prik. Had me dat even wat eerder verteld zeg! Kabouter was na een week vel over been. Een flesje cola verdund met water en de diarree stopte. Voelt hartstikke slecht natuurlijk. De dag dat ons kind bewust Cola zou krijgen lag nog heel ver voor ons. Maar soms moet je wat.

Dit hele poepverhaal heeft natuurlijk weinig met creativiteit te maken. (Hoewel, er zijn heel wat vormen uit te persen, in dit geval leek het meer op een extreme vorm van hysterisch abstracte kunst) en een fris verhaal is het ook niet. Maar laten we het daar verder niet over hebben. Ik dwaal af. Het had natuurlijk wel impact op het project. Ik beperkte me tot de zorg en kon her en der wat breien. Vandaag gingen we even touren omdat slapen in bed niet werkte. Wat was het prachtig. Deze week legde ik een aantal momenten vast op foto. Kabouter van dichtbij.








donderdag 23 februari 2012

woensdag 22 februari 2012

39: omgooien

De reden dat ik niet zoveel puf had laatst om aan een uitgebreid blogje te beginnen eerder deze week, was het feit dat ik, gezien de nieuwe elementen in huis, de boel maar weer eens omgegooid heb. Ik besefte me dat het dressoir weliswaar prachtig was, maar op deze manier ging er een heleboel plek voor kastruimte verloren. En de bank was ook weer anders. Ja, daar zit ik op, indeling wisselen. Het is mijn manier om me een gevoel van rijkdom te geven. Net als af en toe een kringloopwinkel bezoeken en een aankoopje te doen of koffie drinken in de stad. Het zit hem echt in de kleine dingen.
Grootse verbouwingen kunnen we niet doen en ons huis is een huurhuis dus dan zit je ook aan beperkingen. Maar de mogelijkheden die ik dan heb, benut ik dan graag.
Pee rolt wel eens met zijn ogen maar als het eenmaal aangepast is, is het resultaat vaak ook wel weer heel leuk ( na een dagje wennen). We zijn een goed team. Ik speur vaak naar leuke tweedehands meubelen , tik ze op de kop, Pee haalt het op. En als we er zat van zijn verpatst Pee het weer. Zelden met verlies. Dan kun je nog eens ongestraft van interieur wisselen.
En zo geschiedde.

Het dressoir gaat er uit en de nieuwe kast is al gereserveerd. Ik vond hem prrrrrrachtig. Maar daar zijn de meningen vast ( zoals wel vaker), over verdeeld.
Ik zag hem al in ons minihuisje staan. En de mooie grote lades voor papier.
Hopelijk kunnen we hem morgen ophalen..

maandag 20 februari 2012

38: Schets van snurkende kabouter

Kabouter krijgt er weer twee tanden bij. De teller staat met zijn negen maanden op nummer 9 en 10. Dit keer zijn de symptomen veel concreter; rode wangen, poepluiers van hier tot Tokio en meer slapen.
Slapen?? Ja man,hij kan het hoor, ook overdag.
Vandaag viel hij twee maal in mijn armen in slaap. Voor het eerst als een blok, tijdens het aankleden. Ik wist niet wat me overkwam. Uniek.
En vanavond na een tijdje woelen op schoot. Pee verplaatste hem na twintig minuten richting de box, het eten was klaar.. Mopperend draaide kabouter zich om naar zijn buik, met de billen omhoog. En ik zag, nadat ik mijn eten op had, mijn kans schoon om hem in die aandoenlijke houding vast te leggen.
In een schets.


zondag 19 februari 2012

Dag 37

Gaap, dag 38 is ook al in da house maar daarvoor moeten wat foto's in een collage terecht komen en daar is even geen energie voor. Morgen zal ook meer helder worden waarom.
Op dag 37 werd de donkerblauwe kleur geherïntroduceerd en zat ik alweer bijna op de helft van het geheel! Wel moest ik even ernstig fronzen bij de omschrijving. Maar na 10 keer hardop lezen en een keer uithalen kwam het goed en zonder hulplijnen!

vrijdag 17 februari 2012

36: Bij een sjaal hoort een...







Breit een stuk sneller :-)

donderdag 16 februari 2012

36: De sjaal; af!



Ach kom, ik wil hem even showen, werk eens even mee..
Kabouter had geen zin, die verrekte box. Ik wil niet, neeeeeeehhhhhhhj! En ga weg met die stomme flits! Ziet de pruillip,de enige echte!
We verplaatsten ons naar de bank en de lucht klaarde toen de lamp binnen bereik kwam.De donderstraal in actie toen ik trachtte kabouter mét sjaal vast te leggen. Oja, met de never ending-sjaal dus..






woensdag 15 februari 2012

dinsdag 14 februari 2012

Dag 34:Tinnetje

Sinds een tijdje volg ik een schoon/opruim-schema. Kant en klaar, ik hoef er niet over na te denken. Kan ik ook niet. Als er iemand een inruim-en-schoonmaak-deuk heeft, dan ben ik het wel. Ieder zijn kwaliteiten.
Het komt niet elke week uit de verf. Maar er gebeurt meer en het is vooral efficiënter dan wanneer ik het zelf moet bedenken.


Zo moet ik van het lijstje regelmatig de keuken schoon maken en elke keer een kastje uitkiezen dat ik opruim. Dat wel bekende laadje was weer aan de beurt waar ik de sleutels in donder, bakjes met sluit-materiaal, bakje met allerhande zegels, fietslampjes etcetera. Tot mijn grote vreugde spotte ik ook een tinnetje Textielverf. Verhip, dat hadden we ook nog. Navy green.
Omdat er inmiddels weer genoeg witte was lag, besloot ik een selectie eruit te plukken die een verfbeurtje zouden krijgen. Pee gaf toestemming om wat oudere witte T-shirts te gebruiken en ik pakte een vestje met een vlek erin die ik er niet meer uit kon krijgen en ....mijn witte broek. Hartstikke mooi hoor. Maar ik ben er niet geschikt voor. Hoppaah, nat gemaakt onder de douche en het ging mee de wasmachine in.
Deze keer had ik de kennis van mijn vorige verf-ervaring. Ik stelde het juiste programma ZONDER voorwas in.
Potverjoppie wat was het resultaat lollig! Helemaal enthousiast hing ik voor de wasmachine. Het was allemaal groenig! Egaal!
Nu nog drogen en dan kan ik mijn "nieuwe"broek aan. En wat pakte de kleur wederom mooi uit.
Ik zeg het je, dit is niet de laatste keer dat ik iets verf . Een heerlijke manier om je kleding te "pimpen".


zondag 12 februari 2012

33: Uiteinde

Vandaag besloot ik een restje blauw te bewaren voor een mutsje voor kabouter en een kleur toe te voegen zodat de eenheid bleef. Mijn favorieten tint groen. En jongens, wat pakte het verbluffend mooi uit.. De kleuren trokken echt naar elkaar toe, net als....kabouter en een piano..


Al breiend en pratend werd de dag gevuld bij Haa en Es. Nog een plek waar we ons zo thuis en welkom voelen. Zo fijn.

vrijdag 10 februari 2012

32 Tuin Salland en Warme Truiendag.

We zitten alweer op blog 32 van dit 365 dagen project! Ik ben trots. Nu al.. Ik loop consequent achter maar dat mag geen naam hebben. Het is mijn feestje natuurlijk en wellicht dat ik de 'schade' nog een keer in haal.
Vanavond een avondje breien voor de boeg. De kaarsjes zijn aangestoken, het theetje staat naast mij en alle diertjes plus kabouter zijn in diepe rust.
Lizzy de poes, ( volledige naam is Thin Lizzy) is de jongste bewoonster van het huis maar daarmee niet de minste. We hebben met vlagen onze handen vol aan haar pittige karaktertje. Ze heeft met de kou niet zoveel buiten te zoeken, vind ze te koud. En áls ze buiten is, rent ze snel bij een willekeurige buurtbewoner naar binnen als ze de kans krijg. We hebben al een hele rits aan aanbellende buren gehad met een "zielig poesje"in hun armen. Ze moesten eens weten hoe zielig ze is. Maar ze heft dus energie genoeg die daardoor in het bietsen van alles wat eetbaar is, omgooien wat niet om te gooien leek, zoenen met kabouter en achter de andere dieren aanrennen. De trol terroriseert de boel met regelmaat ( en de nodige hilariteit). En dat wisten we toen we d'r in huis namen. Kabouter is dol op haar en dit is geheel wederzijds. Jut en jul.
Maar...zo aan het einde van de dag vindt ze het wel welletjes en kruipt ze op je. Ze vormt mijn persoonlijke kacheltje.En zo sluiten we altijd weer vrede.
Daarover gesproken; (kacheltjes) ook wij deden vandaag mee aan de warme truiendag. Staat de verwarming hier normaal gesproken overdag op 18, ( I can tell you, dat is wel een prestatie in een tochtig arbeidershuisje), vandaag ging hij op 17. Geen centje pijn natuurlijk. Maar het feit dat Mamamuis door het huis heen banjerde met de twee witte honden, hielp ook mee. Ons huis werd weer een stukje meer kabouter-proof. We hebben twee traphekjes op de kop weten te tikken. Kabouter zijn kruiptempo ging aanzienlijk omhoog en ik zag het al gebeuren dat hij de trap naar beneden zou nemen met alle gevolgen van dien. Beter voorkomen.... Juist.
Ook de biologische groente en fruittas van Tuin Salland is weer binnen. Elke vrijdag haal ik deze nu op. Dan neem ik het hondje mee en wandelen we naar het adres vijftien minuten lopen verderop en neem ik de tas mee die klaargezet is. Wat een feest, echt waar.. Je kookt weer met groentes die je normaal gesproken niet zou kopen. En dit keer kreeg ik ook een kookboekje, door hunzelf gemaakt, erbij! We krijgen een tas voor 2 personen en je hebt ruim voldoende.
Wat fijn. * en ze pakte haar breiwerk weer op*.

Dag 32.

donderdag 9 februari 2012

31: Ode aan de meerkoet

Ik tekende vandaag de meerkoet. De meerkoet die ik wou redden. De tweede in mijn carrière. De eerste zat vast aan visdraad. En deze was een verkeersslachtoffer. Ik zag dat hij nog goed leefde. Pee keerde voor mij om maar helaas was ik net te laat en kreeg het dier voor mijn ogen een fatale tik door een stom klein lelijk autootje. Ja, dat was niet zo leuk.

En zo werd hij onderwerp van mijn dag;
 de mooie zwartwitte platvoeter.
Fulica Atra


dinsdag 7 februari 2012

30: Bloempot!

 Deze bloempot moest het ontgelden. Lotje loves bloemen en de buurvrouw vertelde over bloempotten en metamorfoses. Dat zou ik maar wat graag willen hè,  zo oeeehhhhh en ahhhhhheend door je huis lopen. De tranen die over je wangen biggelen omdat je huis zo mooi en opgeruimd is.. en.. en....Daar zaten we dus niet in en dus moest ik zelf maar weer aan de slag. Deze bloempot zou zo gaande weg zijn naam steeds meer eer aan doen. De servetten werden weer van stal gehaald, de lijm erbij gepakt en smeren maar! Lotje was in d'r element. Maar een uurtje en het was alweer klaar. Eerst nog drogen en dan kan het pepermuntplantje erin! Leuk! Voor in de keuken! Uitroepteken!


zondag 5 februari 2012

29: Tussenstand Sjaal

Phoe phoe, he, he. Ik bracht de woonkamer weer even in oude staat na de spits. De laatste slierten zuurkool plukte ik her en der nog van tafel, kabouter kon er niet om lachen en keek net als het eerste deel van deze groente. De hap ging linea directa er weer uit, wat volgens hem wel weer grappig was. Dat vond ik ook maar dat liet ik natuurlijk niet merken door luid te gaan lachen. En er mee smeren was overtreffende trap. Ik vond het prima. Wij aten rustig verder. Je eet op dat moment wat, of je eet niet.
Pee rende daarna naar zijn afspraak, kabouter dronk nog een beetje bij mij in de schommelstoel waarna hij met zijn ogen op half zeven richting zijn bedje verplaatst werd. Binnen een paar minuten knorde hij. En ik daalde de trap af.
De platenspeler werd gestart, een wierrookje aan, waxinelichtjes en een kop thee. Naast mij lag de sjaal, nog steeds niet af maar wel bijna.
In de auto heb ik vandaag driftig gebreid. Niet op de terugweg want toen begon het al donker te worden. En ook al was het hartstikke licht geweest, dan kon het nog niet want kabouter ontplofte. Ik nam plaats naast hem wat niets veranderde, maar het bolletje dat tevoorschijn getoverd werd wel en bleek de oplossing te vormen. Gretig werden er stukken vanaf gehapt. Ik moest oppassen dat hij mijn stuk niet uit mijn handen trok. Was ik toch maar mooi weer een georganiseerde moeder.
De sjaal is inmiddels 80 centimeter lang. Ik denk nog 20 centimeter en dan zijn we er..

zaterdag 4 februari 2012

28: Boothals


De hoge hals zinde mij al een tijdje niet. Tijd voor de schaar.
De volgende keer moet hij misschien iets minder wijd. Nu zal ik net wat vaker met mijn schouder een stukje nonchalant omhoog moeten hupsen. Maar, dat kan ik echt wel!  Nonchalant is my Middle name 
*kuch*.




woensdag 1 februari 2012

27: De dag in beeld

Michelin kabouter
Een reiger in het park op het ijs
Kabouter knock-out

Afwisselend bewegen was de beste remedie. En zo geschiedde. Op de fiets, ingepakt en wel. Een stuk minder pijnlijk dan lopen en zitten.
Ik eindigde mijn dag met mooie beelden en gedachten en een rug die iets minder pijn deed.