donderdag 31 maart 2011

Lara


Lara steelt altijd de show, aanhankelijk als ze is. En met haar eigenwijze kop.
Vandaag kreeg ze weer een bandje om, om haar aantal slachtoffers dit seizoen binnen de perken te houden. Want zelfs de nestelende kraaien maken geen indruk op haar. Een broodje kraai lust ze ook wel zeg maar. Niet dat ik dat erg vind. Kraaien met een nest boven je deur zijn niet aan te raden. Ze zijn me wel eens achtervolgd tot in het park. En daar maak ik geen grapjes over. Een vloog zo laag dat hij mijn haren raakte. Boom voor boom sprong hij mijn wandelroute met de hond mee. Dus ja, uit enige wrok laat ik af en toe, heel per ongeluk, het raam open. Zodat Lara ze kan laten schrikken.
Pee is van de effectievere én efficiëntere aanpak. Die veegt met een haal de takken uit de goot...
Aan haar bandje zit dus een belletje. Vol ergernis stampte ze door het huis om het vervolgens maar op te geven. Des al niet te min vond ze het geen probleem om even te poseren voor het vrouwtje die tijdelijk een spiegelreflex in huis had. Ik was alleen even vergeten hoe erg een roze halsbandje vloekt bij oranje :-)

woensdag 30 maart 2011

Boekjes


Ze vroeg of ik ze in elkaar wou zetten. Zij achter de laptop, ik achter de naaimasjien. Wat was het mooi geworden. Zij achtervolgt haar dromen, zingend, muziek makend en wel. Met haar band Dina Drinks Tea brengt ze een een debuutcd uit onder de naam "May I find you". Op de site kun je een compilatie van stukjes van verschillende nummers beluisteren. Met de hulp van een hele groep donateurs gaan ze binnenkort cd's en lp's laten persen. 7 mei is hun deadline. Nog 35 donateurs te gaan en dan gaan de persen draaien. Mocht de muziek je aanspreken, word donateur! Je kunt kiezen uit verschillende mogelijkheden. Optie 1: Je doneert €25,-. In ruil hiervoor krijg je zowel een belevingsconcert aangeboden, een exemplaar van de cd of lp én een exclusief vormgegeven boekje, speciaal gemaakt voor alle donateurs, het boekje waar het hierboven over ging.
Optie 2: Je kunt ook alleen de cd of lp bestellen, deze krijg je toegestuurd zodra deze binnen zijn. De cd kost €10,- euro en de lp €15,-. Voor meer informatie, klik even via de link door naar haar facebooksite. Het gaat haar vast lukken.
Njennnnnjennnnjeennnnnnnjennnnn. Ik zette onder het gekwebbel door, de machine aan het werk. Leuk om de stapeltjes papier te zien veranderen in mooie boekjes.
Daarover gesproken; ik kan met grote vreugde melden dat er een derde boek verkocht is voor KIVA! 5,- Euro gaat weer richting de pot. Nog even en er kan weer een nieuw microkredietje afgesloten worden.. Wordt vervolgd!

maandag 28 maart 2011

Het is hout dat de klok slaat

Hij vroeg of we thuis waren, konden de boomstronken even in stukken gezaagd worden. Even later stond hij voor de deur. Gewapend met kettingzaag en kloofmachine.
Eerst even samen een kopje thee in de zon. En daarna ging hij los. Niet veel later kon ik vaststellen dat er alweer een nieuw project van start was gegaan. Namelijk, dat van het houthok. Het houthok dat we nog niet hadden. "Dan lag het
hout gelijk droog".
De pallets die hij gaande weg bij ons gedropt had, werden vakkundig uit onze stampvolle, niet toegankelijke schuur gehaald. En daar ging 'ie "njeeewww, njeewwwww, "tok tok" hier..."tok tok"daar......
En voor ik het wist werd er al een mooi dakje
vervaardigd. Dit alles uit oud hout en pallets. Het resultaat is dan ook super mooi. Wat een poepig houthokje hebben we nu in onze tuin staan!
Ondertussen stond ik mijn "geheime project" af te maken. Een meditatiebankje voor een dinnetje beschilderd door mijzelf. Vond ik wel spannend. Beginnen aan dit soort projecten is voor mij altijd even een proces. Evenals het afmaken. Hoe vaker ik dit dan ook doe, hoe blijer ik word.
En ik werd me er toch een potje zen van, van het schilderen.
Een andere vriendin was ook helemaal verliefd erop. Daarom ligt er nog een in de planning en misschien...nog wel meer in de toekomst! Deze viel in ieder geval erg in de goede smaak toen hij uitgepakt werd.

zaterdag 26 maart 2011

Wat een dag, nu al!


Wat een dag al! Pee zou mij vandaag helpen in de tuin. Er stonden immers twee fruitboompjes en twee struiken klaar om richting de tuin te gaan. Ze stonden me toch een partijtje te trappelen daar bij de achterdeur. Ze hadden geluk, het was ( en is) namelijk Nationale Compostdag. Ja, ja! Had je niet gedacht he! De Nationale Compostdag is een soort dankjewel-dag voor het apart houden van de GFT afval. Het resultaat daarvan kun je op deze dag op bepaalde plaatsen ophalen voor noppes.
Eenmaal daar volgden we de bordjes "compost". Om vervolgens in tegengestelde richting een kilometer-lange rij te zien. We discussieerden of we moesten aansluiten of niet. Pee dacht van wel, ik dacht van niet. We besloten nog een rondje te rijden tot het begin en daar de man in reflecterende outfit te vragen over het hoe en wat... "Nee hoor, je kunt zo hier doorrijden, de andere rij is voor het grofvuil ". Lachend, een uitbundige zwaaisessie inhoudende, reden we de rij wachtenden voorbij. Pfiew... Met vijf zakken "bruin goud"zoals Jolanda het wist te
omschrijven, keerden wij niet huiswaarts maar door richting de volkstuin. Alwaar Pee de stoute laarzen al aan had en de gaten ging graven. Ik bestudeerde ondertussen mijn boek waar ik al vele malen wat aan gehad heb. En we bekeken samen wat een goede plek was, de diepte, de hoeveelheid compost etc. etc. Alle credits voor Pee die van huis uit werkelijk een zeeeeeeer
diepgaande afkeer heeft van alles wat tuinieren heet. Terwijl ik er juist mee ben opgegroeid.
Maar ik moet zeggen, het was best leuk zo samen. Zul je
Pee natuurlijk nooit over horen ;-)
Eenmaal thuis lag er een stapel post. Allemaal aan mij gericht. Maar wat was het?
Een voor een maakte ik ze open. Tot mijn grote verbazing kregen we een kaartje van onze dierenarts n.a.v. het laten inslapen van Vinnie ( Vintage, Pinnie, Vin)! Met ook nog een
persoonlijke tekst erbij. Wat lief en betrokken zeg.
De volgende brief ging open.
Op de achterkant een toevoeging dat het op verzoek van di mama ( Mamamuis) werd verstuurd.Issche zo lief! Tot mijn verbazing zaten erdrie mooie kaarten van schilderijen van Linda Bouwman en gedichten van Dianne Soeters in. Ik kwam onlangs Linda haar werk tegen en was op slag verliefd. Dus dat ik deze kaarten kreeg vond ik dan ook echt heel erg leuk!!
De derde envelop bevatte een foto van de fotoshoot enige tijd geleden bij mijn zus. (we zijn geen bloedband zussen voor de oplettende lezer. Maar we hebben elkaar als zussen geadopteerd, heel waardevol). Ze is fotografe en maakt prachtige foto's. Ik mocht regelmatig model staan voor een opdracht. Of gewoon zomaar. En het was dan ook te verwachten dat ze, toen ik zwanger werd, voorstelde om dat natuurlijk wel even in beeld vast te leggen. Ik heb nu een deel gezien en wat ziet het er fantastisch uit. Wat bijzonder om mij en mijn buik zo mooi vastgelegd te hebben. Daar zitten en gefotografeerd worden door haar was totaal niet ongemakkelijk. Ook niet toen ik daar na een tijdje bloot zat. Dat leek me echt heel mooi. Een zwanger vrouwenlichaam mag gezien worden. Vind ik. En dat vond zij ook. Wel een uitdaging. Maar het is prachtig geworden, een kunstwerk.

Wat een dag, een mooie dag. Dank jullie wel.

vrijdag 25 maart 2011

Pilav

*Auw* telefoonbotje meets hoek van scanner in al haar enthousiasme om een blog te schrijven. Waarover? Nou, over Pilav!
Dat, lieve lezers, wou ik jullie niet onthouden. Ik heb namelijk o-ver-heer-lijk gegeten van dit gerecht. Wees gewaarschuwd, elke dag vleesch etende mensch. Dit is niet voor u bedoeld. Tenzij u het eens over een andere boeg wil gooien...

Ik maakte het in mijn eentje, voor een persoon, (de praktijk was alsnog voor ruim twee personen) en de ingrediënten waren ook niet exact hetzelfde zoals omschreven in de link:

300 gram zilvervliesrijst Ik deed een klein sapbekertje, je weet wel, die van IKEA.
3 volle theelepels bouillonpoeder 1 boullionblokje
3 wortels of 1 winterpeen Had de wortel al opgeknaagt *oeps* dus dat werd een handje kastanje campignons
2 stengels selderij (gesneden) ,, ,,
2 uien (gesnipperd) Heb er een in gestopt
3 eetlepels rozijnen Dit werd een handje
6 halve perziken uit blik (in blokjes) Dit werden er drie
Quorn stukjes Gewoon een pakje, fijn gekruid
2 theelepels gemalen komijn ,, ,,


Bereiding:

1. Eerst in wat olie de quorn stukjes bakken en apart houden.
2. Dan de groenten 3 minuten bakken in wat olie. komijn toevoegen en 1 minuut doorbakken. 3. Dan de rijst en rozijnen kort meebakken.
4. 2 á 2,5 bekertje (die van de IKEA) water erbij en het bouillonblokje toevoegen en onder af en toe roeren iets van 8 minuten koken (let op: kooktijd is afhankelijk van de soort rijst!). Zorg dat het water volledig is opgenomen als de rijst gaar is.
5. Daarna gas uitdraaien, 15 minuten of zo, laten staan met de deksel erop zodat de rijst verder gaar stoomt
6. Aan het eind de perzik en Quorn stukjes toevoegen en nog even opwarmen op een laag pitje

Dik gedrukt is dus anders dan een klein beetje anders dan in het origineel.

donderdag 24 maart 2011

Bomen en struiken


Een van mijn grote wensen voor de tuin was meer verschil in hoogte.
Dus niet in de zin van hele bergen zand die daarvoor zorgen. Maar meer in de zin van struiken. Het eerste moestuinjaar van deze tuin was het daar nog niet van gekomen. Nu was ik er op gebrand dat het dit jaar wel zou gebeuren. Keurig hield ik de blaadjes in de gaten. En zowaar zag ik ze daar voorbij komen. De eerste fruitboompjes en struiken. Joepie!!
Ik kwam, zag en overwon. Net als alle andere mensen die met boompjes en bessenstruiken weer de winkel uit stapten. Alles leuk en aardig maar de meeste tuinwinkels bieden dit natuurlijk standaard aan. Maar dan betaal je daar ook het dubbele, en da's nie leuk nie!
Aankomende weekend wil Pee wel een verlengstuk van mij spelen. Dat wil zeggen dat hij gaat scheppen en gieteren zodat nieuwkomers "Conference Perenboom"en Elstar Appelboom"een plekje kunnen krijgen. En ook de heren Bramenstruik en blauwe bessen ergens los kunnen gaan. En ik zal dan.....aanwijzen waar.

woensdag 23 maart 2011

Granny Square/dekentje


Nog even doorhaken, dacht ik, voor de foto. Even voor de duidelijkheid; een foto maken met mijn mobiele telefoon zoals wel vaker. Dan heb ik mijn cameraatje weer ergens naartoe gesleept, waarvan onduidelijk waar naartoe. Dus dan moet het maar zo..
Netjes plaatste ik ze voor mijn neus op de bank. Geen idee hoeveel ik er inmiddels vervaardigd had. "Ahhh!"moet Lara gedacht hebben, "dank u!". En ze plaatste zich met haar dikke achterste midden op het geheel. Ik plaatste haar naast me, ze verhuiste terug, richting mijn schoot, om vervolgens toch weer op mijn vierkantjes te eindigen zonder dat ik me daar bewust van was . Trutje!
Lara lijkt de afwezigheid van Vinnie vrij goed te nemen. Gisteravond was ze wel wat onrustig en ze is veel bij ons in de buurt. Maar of dit meer is dan anders vind ik moeilijk om te bepalen.. Spike was ook even wat onrustig maar ook dat draaide vrij snel bij.
Wij hadden gisteren uiteraard een nare dag. Het was en is kaal, "maar twee dieren"om je heen. Maar twee bakjes om te vullen met eten. Een kat die op bed springt. Geen gemopper tussen de katten onderling. Maar ook geen spijt. Het was de juiste beslissing. En dat geeft wel rust.
Maar goed, om even terug te komen op de vierkantjes; het schiet wel aardig op voor een poppig dekentje. Maar nu rest mij de grote vraag; welke kleuren zal ik er eens aan toevoegen.....Any suggestions?
Ik ga Lara even mededelen dat de vierkantjes ingepakt gaan worden en ze haar derrière moet verplaatsen.. Als ik naar boven sjouw, weet ik zeker dat ze als een dolle erachter aan komt. Bedtijd...

dinsdag 22 maart 2011

Dag poes


Voor even zag ik het nog wel positief in. Heel eventjes dacht ik dat het nog wel goed zou komen. Gisterochtend at je met groot enthousiasme je eten ( shake) op, en trotseerde je daarna de trap om bij mij op bed te slapen. Knorren als een dolle.
Maar daar bleef je ook de rest van de dag na deze uitspatting. 's avonds ging het weer neerwaards. Zwalkend begaf je je naar de noodzakelijke plaats van bestemming. Je voer, of de bak.
Om 2:30 waggelde ik even naar beneden en zag ik je met opgeheven kop liggen. Je had trek, ik pakte eten voor je, verdunde het flink en je at je bakje leeg. Ik vond je wat energieker lijken. Maar dat is een momentopname geweest.
We hakten de knoop door, wij moesten je baasjes zijn en de grens bepalen van wat acceptabel is voor een beestje aan lijden. En hoe graag we je ook bij ons hielden. We konden niet om de realiteit heen. De koek was op he mannetje...
Ik heb je nog een keer verwend als nooit tevoren. Op je plate heb ik je naar allerlei plekken gebracht, even in de zon, in het schaduw in het stoeltje, een stukje kaas, your alltime favourite, natvoershakes enz enz, aaien voor zover je dat nog fijn vond.
Eenmaal zover stapten we in de auto. We deden ons best om het over koetjes en kalfjes te hebben. Maar zodra we binnen waren en de assistente me alleen al aankeek was het natuurlijk huilen geblazen. Stond ik daar met mijn dikke buik en jou in het mandje..
Je was mijn eerste kat die ik zelf uitzocht, toen ik voor het eerst een eigen flatje kreeg, helemaal voor mezelf. Ik vistte je toen uit het asiel. Uiteraard het meest sneue exemplaar, je zat er het langst, je had een blaasgruisdieet. Je vorige baasje had je afgestaan wegens sproeien ( geen wonder als je last van blaasgruis hebt en niet onderzocht wordt). Nee, niemand wou jou.
Ik ging gehurkt tussen de katten zitten en daar kwam je.
Je plaatste je poten op mijn knieën. Jij koos mij als bazinnetje uit, een heldere zaak (zie foto, genomen op dat moment).
Je heette Bundy, zo'n platte naam pastte niet bij zo'n deftige kat. Dus dat hebben we natuurlijk gelijk veranderd en ik doopte je om tot Vinnie ( Don Vincienzo).
En wat was je een dikke pad, en een eigenwijze drol.
Ook in jouw tijd bij mij heb je wel eens lopen sproeien. Vooral toen Pee in het spel kwam, jaloers krengetje. Ik kon je wel wat aandoen toen je mijn boekenkast als doelwit koos. En ook de pas behangen gang die je met je nagels moest versieren... Nee, toen vond ik je niet zo lief.
Het was altijd en beetje kijken hoe je reageerde en voorkomen dat je gestressed raakte. En dan ging het goed.
Vaak knuffelen, nooit haalde je uit. Je was heel tevreden. 's avonds tijdens het laatste blokje om, liep je altijd mee als bodyguard. Met opgeheven staart stormde je op elke bedreiging in de vorm van een kat af. Men of the hood.. Ja, een baasje...
Nu ik door mijn externe harde schijf aan het bladeren ben, zie ik hoe je veranderd bent. In een relatief kort tijdsbestek halveerde je gewicht en kwam je er rommeliger uit te zien. Nu was je altijd al het prototype jojo'er. Maar anders herstelde dat zich weer en nu....bleef dat uit.Nee mannetje, het is goed zo. Je was op. En gelukkig deelde de dierenarts deze mening.
En verstandelijk kan ik dat zeggen. Maar de praktijk is dat ik nu elke keer denk dat je voorbij komt stampen. En besef me daarna dat dit niet meer zal zijn. En ook al is er zoveel groter leed om mij heen, in de wereld. Dit is nu toch wel even verdrietig makend.
Ik mis je nou al

maandag 21 maart 2011

Moestuin, de eerste activiteiten


Eindelijk was het zover, even naar de tuin. Ik had mijn directe omgeving hiervoor nodig, het tillen, bukken, schoffelen, harken, scheppen, gieteren...het mag nu niet. Maar om nou het gehele tuinseizoen te moeten missen.. Gelukkig zijn er een boel vrienden in mijn buurt die graag meehelpen. "Emtee was daar een van.
Het was een kale bedoeling, het land vlak, dor... Ik kon desondanks verliefd naar mijn landgoed kijken. Emtee moest even slikken. "tjee, dat uhh, ziet er nog wel wat droevig uit!". Ik ken het stadium van de tuin. Vanaf dit punt gaat het de grond uit brullen, heus. Nu heb je gewoon een beetje fantasie nodig.
Ik gaf met stokken aan, na de tuin in vier lanen verdeeld te hebben, globaal gemeten door voetstappen te tellen en deze weer te delen door vier, waar wat moest komen. Mijn tuinplan werd uitgewerkt. Lekker overzichtelijk. En ik moest toch wel stellen dat de tuin snel weer vol zal raken.
Serieus, een are is niet zoveel voor een moestuin.
De laan met o.a. de kruiden is nu onkruidvrij en geschoffeld met de drietand. Verderop dat stuk komen o.a. de bonen, mais, prei, knoflook en uien. En voornamelijk de knoflook en de uien moesten ook al hun weg richting de grond vinden na aankoop in de winkel. Dus ja, dat doen we dan maar braaf binnenkort. Punt op de to-do-list.
De vaste planten zijn ook verplaatst. De margrieten zijn in tweeën gehakt zodat ik er straks nog meer heb :-) Alleen de aardbeien is nog een beetje een vraag.. Misschien dat ik daar weer bloempotprojecten van maak... Zoveel vind ik ze namelijk niet opleveren en ze nemen vrij veel ruimte in.. Nou ja we zien wel.
Wij hebben kort maar krachtig in de tuin, het begin is gemaakt. Begin april komt "Bee" met de turbofrees langs. Dan kan de bemesting ook meegefreest worden. Nieuw experiment voor dit jaar.. Stro en konijnenkeuteltjes. En koemestkorrels.. Rozig hang ik nu op de bank. De zon scheen al als een dolle, de wind was in ruste. Dus je kunt wel nagaan dat de Lente in de tuin goed was begonnen. En wat fijn dat ik zulke lieve mensjes om mij heen heb die mij willen helpen.

zondag 20 maart 2011

Update, hoop voor het katje.


Tegen alle verwachtingen heeft Vinnie een opleving. De mogelijke reden voor zijn snelle achteruitgang was naast de problemen met zijn lever toch een sluipend vochttekort. Ook al gaven we hem door zijn voer water. Dit was misschien niet voldoende omdat de flapdrol een bakje water niet meer een optie bleek te vinden. Nee, meneer geeft tegenwoordig de voorkeur aan natvoershakes ( Een lepel natvoer met een hele lading water). Zo knapt hij zienderogen op. En lijkt het moeten inslapen misschien niet nodig. We kijken het maar met de dag aan. Dus of het afbouwen van zijn medicatie effect heeft, kan ik nog niet echt stellen. Gezien het feit dat dit er ook nog eens bij kwam. Hij heeft vanochtend in ieder geval lekker in de zon gelegen terwijl wij een cappuchino dronken. En daarna ging hij weer terug naar zijn thuisbasis. Namelijk, het ingepikte plate met bloemenprint. Zo zag ik hem vanmiddag voor het eerst weer knorrend "tretten" op zijn kleedje ( met zijn poten het kleed masseren alsof hij een kitten bij de moederpoes was).
Lara en ik zitten bij te komen in de zon. Slopend, dit soort dingen. Mijn gezicht een klein beetje in 't skaat en een grote zonnebril op om de kas op pigmentvlekken een beetje te verkleinen. For the rest, I don't care. Vitamine D staat nu even hoog in het lijstje. Mijn dag kan in ieder geval niet meer stuk gezien de nieuwe ontwikkelingen. Zo lang hij nog bij ons is, zal hij gruwelijk verwend worden.
Tot zover de update, geen oproep tot allerlei adviezen. Gewoon even de laatste stand van zaken.

Fijne, fijne zondag.

zaterdag 19 maart 2011

Babykamer en gesnotter


Vandaag was het weer tijd voor de babykamer.Di mama kwam langs met het autootje en ging samen met Pee aan de slag. Ik voorzag in koffie...nog meer koffie en koekjes. En verder moest ik vooral op mijn gat zitten. Bukken, rekken en tillen mag ik over twee maand weer.
Wel mocht ik mee richting de stoffenwinkel We hadden immers die stof gehaald met klimopprint. Maar eenmaal voor het paneel gehangen waren we toch niet overtuigd. Het werd wat te heftig. Uiteindelijk werd het een witte stof met blokjes. Een soort reuze-hydrofiele luier merkte Pee scherp op. Nou je het zegt... Die omschrijving dekte de lading wel. Waar ik eerst nog twijfelde over het effect, was ik, nadat het erop geniet was, volledig
overtuigd. Wat een serene rust hing er in de kamer zeg...
De andere stof krijgt een nieuwe bestemming, daar hadden we toch nog stof voor nodig, namelijk voor bij de ramen. Dus uiteindelijk is er niets verloren gegaan. Wat ben ik trots op ons kamertje. En wat ik ook wel een beetje stoer vind, is het feit dat alles bij elkaar geen drol kostte. Gaande weg op de kop getikt voor een paar euro, of via via gekregen of geleend. We zijn namelijk niet zo van de afdeling : "alles moet nieuw" als er een kabouter op komst is. En toen vielen de jumpsuits en een setje ook nog op de mat. Die zag ik op MP voorbij komen. Waar een ander, een dergelijk anderhalf pakje nieuw in de winkel had gehaald, wist ik er vijf op de kop te tikken. En wat vond ik ze mooi.
Toch was het een hele dubbele dag. Want naast mij zag ik Vinnie steeds minder actief worden. En je kunt mij een boel vertellen, maar dit gaat niet de goede kant op. De min of meer stijgende lijn, ook niet ideaal,waar sprake van was, wordt ingehaald door het tegenovergestelde. Snotterend ging ik de avond in. De hormonen zullen het effect wel versterken. Maar ik weet dat wij de knoop als baasjes waarschijnlijk moeten gaan doorhakken. Ik kan wel aan allerlei toeters en bellen gaan denken die er misschien nog geopperd gaan worden. Maar als ik naar Vinnie kijk, denk ik, nee, weet ik dat de koek op is. Hij is altijd al een beetje een zorgenkatje geweest en nu is het blijkbaar tijd ..vrees ik..
Zucht... op dit soort momenten zet ik mijn roze bril heel even af om ongegeneerd even toe te geven..

* foto is van afgelopen week, knorren!

vrijdag 18 maart 2011

Roestig


De afgelopen dagen voel ik mij een beetje als een roestige locomotief. Ik kom wel vooruit maar het gaat wat moeizaam. Je hoort mijn scharnieren in mijn bekken bijna piepen. Ik moet met regelmaat om mijzelf lachen als ik weer een poging doe om al "auw, auw auwwwww aaaaahhhhh-end zuchtend....."mijn been op te tillen. Of op de wcbril ga zitten. Serieus, de kou voelt als een hemel aan bij bovenbenen. Alles voor een hoger doel, daar houden we maar aan vast. Ben ik even blij dat ik niet meer werk, dat was echt niet te doen geweest. Je kunt me nu al opvegen na een bezoekje aan de markt en een korte visite. Het enige jammere is wel dat ik alle tijd, maar dan ook werkelijk alle tijd heb om te zien dat ons "oudste"huisdier van 12, Vinnie in de meest slechte staat is sinds ik hem uit het asiel gehaald heb zo'n vier en een half jaar geleden. Na onderzoek blijken zijn leverenzymen twee keer zo hoog. En staat hij op de Prednisol. Zijn eetlust is in ieder geval terug ( bekende bijwerking van dit paardenmiddel overigens) en hij spuugt ook niet meer. Nu maar hopen dat de situatie stabiel blijft als we gaan afbouwen..Wordt het minder, dan moeten we verder bekijken wat de scenario's kunnen zijn ( weinig blijmakend vrees ik). Maar goed, stick to the facts. Hij is nu nog goed te pas. En elke leuke dag erbij voor hem, is er weer een...
Ook de voorbereidingen voor de tuin gaan door. Weliswaar op kleine schaal, maar toch.
Want, inmiddels ben ik pootuien, knoflook, wat italiaanse kruiden en lavendel rijker. Wat zag dat er toch weer feestelijk uit. Man, ik kom straks nog grond tekort...



Foto locomotief geript

donderdag 17 maart 2011

Haken de baken


Het breiproject was grotendeels afgerond. Wat restte was de afwerking door het zoeken naar geschikte knoopjes. Niet iets voor op de bank.
Een reden om na te denken over een nieuw project, nou ja, nieuw..... Vierkantjes haken had ik al eerder gedaan. Maar niet met verschillende kleurtjes in een en hetzelfde vierkantje. Simpel, ontspannend, fleurig resultaat, ik vermaak me voorlopig wel weer :-)
Spike ligt voor Pampus naast me op zijn kussen. Hij wist het te presteren om tussen de middag nog even ergens door te rollen waarvan ik toch echt niet, maar dan ook echt NIET wou weten wat het was. De geur was in ieder geval niet te har-den.
Hem wassen in de badkamer was in mijn staat niet een optie. Pee was aan het werk tot laat. En ik moest toch zien te voorkomen dat het hele huis ernaar ging rieken. Plots had ik een ingeving. Spike zijn hobby is zwemmen, wij gingen het nuttige met het aangename combineren. Met een vochtig washandje zeepte ik hem globaal in met earthbathshampoo, volledig afbreekbaar overigens, met in zijn vizier zijn bal. Dus het inzepen kon zijn aandacht niet trekken. De heilige bal was in beeld. Een duidelijke focus van Spike zijn kant. Met een minuut was ik klaar om vervolgens richting de vaart te waggelen. Daar waren we in no time ( lees, 500 meter verderop). En aldaar zette ik het zwemfeest in. Waar Spike altijd met grote tegenzin richting de badkamer sjokt, altijd probeert om ertussenuit te knijpen en schudt op het verkeerde moment terwijl hij nog vies is, verliep alles nu zonder problemen. En kon ik een schoon hondje weer mee naar huis nemen. Soms moet je toch even inventief zijn...

dinsdag 15 maart 2011

Poppy


Och, koek dan toch eens even!
Dit is Poppy. Ik trof Poppy aan op Ravelry.com. Daar werd ze getoond. Wat een bjoetie.
Way out of my league denk ik. Je kunt haar bestellen, dat wil zeggen het patroon. I'll keep her in mind. Ik vrees voor liefde op het eerste gezicht. Maar ik wou het eerst even met jullie delen.

*En ze houdt ook heel erg van knuffelen met haar muis. (laat het mamamuis maar niet horen)

Voor meer over Poppy *KLIK* naar Isolda!

maandag 14 maart 2011

Post!

Vandaag kreeg ik post van Kris, (die van by kris )
Wat een feest, een spannende bruine envelop met een sierlijk randje en mooi stempeltje. Die krijg ik nou nooit. En ik ben nog wel zo dol op post. Als kind al. Dan renden mijn broer en ik over de grote oprit bij het zien van het (toen nog) rode bestelbusje van de postbode die de post in de grote kunststof brievenbus propte. Helaas verloor ik het altijd. Die vier jaar leeftijdsverschil was niet te berennen.
Tegenwoordig hoef ik niet meer te rennen en heb ik een eigen brievenbus. Die ik natuurlijk wel moet delen met Pee en hij zit in onze deur, nou ja, de brievenbus dan, niet Pee. En aangezien we in een minihuisje wonen in een rijtje, is er niet sprake van een oprit. Dus dat element valt weg, niet zo spannend als die groene van vroeger waar je met je handen in graaide. En een beetje deel ik hem met Spike. Die tot voor een jaar geleden nog het liefste post als toetje at. Bij voorkeur belangrijke formulieren. Waarop ik hem weer het liefst opat. En niet uit voorliefde...
Maar ik dwaal af. Ik had dus post! Een uitnodiging met toeters en bellen om de afsluiting van het Round Robin Notebook Project bij te wonen. Had ik gewonnen samen met nog zes andere meiden. Ik heb er vreselijk veel zin in. Allemaal dames met passies, creatieve breinen en volgens mij ook een flinke dosis droge humor van wat ik voorbij heb zien komen. En dan is het moment dat we eindelijk de boekjes met inhoud kunnen bekijken. So you van imagine, ik was zo verguld als een klein meisje met rode appelwangetjes toen ik vanmorgen uit mijn bedje stapte na het middagdutje en dit aantrof.. En wat zag het er mooi uit. Ik had ook niet anders verwacht.. Dus tegen die tijd stap (lees:waggel) ik het treintje in. Heb er nu al zin in!
En vanavond was het tijd voor naailes en kon ik mijn juf vervelen met mijn w
ikkelrok. Het bovenstuk paste bij mij niet tussen de rest van de panden. Maar dat lag uiteindelijk meer aan mijn speldkunsten en inzicht dan aan dat deel van de rok. Dus dat mysterie is zowaar opgelost en ik kan weer verder. de volgende te nemen stappen heb ik snel even op een oude envelop gekrabbeld. Kijken of ik er deze week nog soep van kan maken. Het begint al heel wat te worden net als mijn inzicht in deze materie..
En nu dames en heren, is het tijd om te slapen. Kommetje vla met yoghurt en cruesli mee, anti-brandendmaagzuurmiddel EN altijd lekker. Weltrusten!

zondag 13 maart 2011

Vormen aannemen


Nou, dat gaat ineens in een rap tempo, het minitruitje. Na twee keer als de gebochelde van ...ja waarvan ook alweer....*Google*, "nee!' Als de Klokkenluider van de Notre Dame aan tafel zitten. Monnikenwerk eerste klas. Maar ik vind het niet vervelend om te doen. Je ziet namelijk al vrij snel het resultaat wat maakt dat stoppen voor mij nog een lastige zaak is...
Dus het truitje voor mini zit al in elkaar. *( nu moet ik zeggen dat alle honderdduizend draadjes die nog niet weggewerkt zijn uiteraard aan de binnenkant zitten, maar laten we het daar nu vooral NIET over hebben
De zoektocht naar geschikte knoopjes kan beginnen. Een kant krijgt nep-knopen ( oh, zei ik dat hardop?). Dat wil zeggen; daar heb ik geen knoopsgaten gemaakt. De halsopening was immers groot zat. En de andere kant krijgt dus wel knopen met een functie. Is het leed voor de knopen-gemeenschap nog een beetje binnen de perken gebleven. Wat een belediging immers....
Na dit alles, een administratie-orden-sessie, werken aan het geboortekaartje achter den kompjoetert en een potje koken, vind ik het wel goed voor vandaag. Dus de beentjes omhoog, rozig worden naast de kachel, muziekje op van Norah Jones, ja die bestaat ook nog en ..........
toch maar even die draadjes wegwerken....

vrijdag 11 maart 2011

Het weekend


Het weekend in
met Baz Luhrmann; everybody's Free to Wear Sunscreen
Sluit je ogen, luister en relax

donderdag 10 maart 2011

Bloembollen


En terwijl zij het huis terroriseert; trap op, trap af rent, op en van de kast springen, spullen van tafel gooit, zit ik al lekker boven op mijn bedje. Ze doet maar
Net als Spike, die nu onderdanig op zijn mat ligt, omdat ik de mandarijnenschillen bij thuiskomst over de grond verspreid, even voor zijn neus hield. Die doet ook maar.
Ik denk dat ze geïnspireerd waren geraakt door hun bazinnetje, ikzelf dus. Want ik deed ook maar, in de winkel. Er waren namelijk bloembollen in de aanbieding. En allerlei zaden. Ik had ze al lang in de smiezen bij het zien van de nieuwsbrief. Dus die dag fietste ik heel rustig naar het winkeltje om even te gluren om welke zaden en bollen het hier ging.
Aangezien we dit jaar te maken hebben met een flink stuk bloementuin naast al het groente-geweld. Moest er natuurlijk wel even wat ingeslagen worden.
Ik moet zeggen, mission accomplished want zie hier. Bollen Gladiolen, Freesia's en Dahlia's. Goudsbloem zaad, veldsla-zaad(toch nog groente erbij ) en nog wat bloemen waar ik de naam van vergeten ben. Kleurig waren ze wel en van alles wat. En daar ging het me om. Ik houd van een fleurige tuin.
Nu is het wachten nog op struiken; bessenstruiken, struiken met bloemen, stekjes van het een of het ander. Om wat meer diepte te creeeren. Maar daar moet ik nog even geduld voor hebben. Hartstikke mooi, zo kan ik in fases de boel inslaan. En goed overdacht enzo...

woensdag 9 maart 2011

Dakhaas

Nu heb ik een vrij trage oude mobiele telefoon. Dus het opnemen begon wat later dan de bedoeling was. Dit kermende figuur, nog helemaal beneden vol onbegrip mijn gestalte achter het raam volgend. Hoe ik haar dit toch aan kon doen? Nou, ik was de was aan het opvouwen op de slaapkamer. Nee, ik doe niet aan strijken. Ik presteerde het om 20 verschillende sokken in drie wasjes te verzamelen. En deed dit allemaal op mijn dooie akkertje. Totdat ik iets hoorde en dus (ein-de-lijk, na al dat leed dat Lara moest doormaken in die minuten) opzij keek.
Voordat de opname dan toch gestart was, had Lara al lang en breed in de gaten dat ik haar in de peiling had. Ze bedacht zich geen moment, sprong op de schutting, balanceerde richting het muurtje, hop, het dakje op. En daar stond ze...
Gewoon...omdat het kan.....een filmpje van den mobiel

dinsdag 8 maart 2011

Tuinplan 2011

Mijn tuinhart begon bij de eerste dooi al harder tekloppen. En na deze twee zonnige dagen sloeg hij natuurlijk helemaal op hol. Zij kwam langs voor thee en samen besloten we een overzicht te
maken van datgene dat dit jaar in de volkstuin zou komen te staan. Vorig jaar was ze regelmatig al onkruid plukkende in mijn tuin te vinden.En dit seizoen zou ze dat weer doen. Die hulp kan ik in mijn huidige staat natuurlijk zeer goed
gebruiken. Anders zou het niet goed komen en moest ik een heel tuinseizoen mislopen.. Hoe verdrietig makend zou dat zijn!Een goede vriend wil met alle liefde mijn tuin frezen en weer een andere vriend wil graag zijn frustraties op de tuin botvieren en als een dolle scheppen.
EN in de Aldi Nieuwsbrief zag ik dat er vanaf 16 maart 100% organische koemestkorrels verkrijgbaar zijn, net als tuinkruiden en te kweken uien, knoflook etc. Dus dat gaat helemaal
goed komen..
Helemaal met een duidelijk plan de campagne...Op dit alles kon ik mij op gaan richten dankzij het schema hier links. Ik pakte mijn moestuin boeken erbij en zocht naar een duidelijke opzet van wisselteelt. Vorig jaar had ik dat nog niet toegepast. Maar wel rekening
gehouden met wat wel en niet naast elkaar
mocht.Ondertussen maakte zij en lijst van de
zaden die er al waren. Met daarbij genoteerd wat, wanneer en hoe gezaaid moest worden/uitgeplant.
Nu wordt de insteek vier stroken, dus een wisselteelt van om de vier jaar. Met voornamelijk groentes die eigenlijk altijd wel lukken (klopt nu nerveus af, waar is blanco hout als je het nodig hebt...) en strook vier voor bloemen en dergelijke. Zaken als sla worden op het moment zelf ertussen gezet gezien de korte teeltduur.
Zij heeft de steekwoorden bij de titel eraan toegevoegd.
Vond ik wel vleiend natuurlijk, dat de tuin zo beleefd wordt
.
Het gros aan zaden heb ik nog over van vorig jaar. En een aantal dingen ga ik nog kopen zoals aardappelen, pootuitjes, knoflook en kruiden.
Dat zal gaandeweg plaats vinden. Ook is er een lijst met wat wanneer gezaaid moet worden. Vooralsnog zijn we bij :-)























maandag 7 maart 2011

Dag Essent en dag dag Nuon

Al jaren nemen wij stroom af van Essent. Om specifiek te zijn, groene stroom. Mijn klomp brak dan ook toen deze actie van Greenpeace mij onder ogen kwam. Wat een belazerij eersteklas door onze energieleverancier. Schurken zijn het! De plannen om twee nieuwe kolencentrales te bouwen in de Eemshaven te bouwen zijn ouderwets en enorm milieuvervuilend. Eén kolencentrale stoot jaarlijks net zoveel CO2 uit als 2 miljoen personenauto’s. Als de bouw van deze kolencentrales werkelijk doorgaan, stijgt de totale CO2 uitstoot met 14 %. En daar dames en heren, doen wij niet aan mee. Er wordt al een tijdje actie gevoerd, zowel Essent als Nuon doen niets met deze geluiden en gaan stug door met hun zogenaamde "milieuvriendelijke"energie-aanbod. Dus het is tijd om op te staan. Wie niet wil horen, moet maar voelen. Wij stappen over naar een van de betere alternatieven die wel ECHT investeren in duurzame energie, Eneco, Greenchoice of Windunie . Dag Essent, zak er maar lekker in. Wij doen daar niet aan mee en zijn in staat deze keuze te maken. En jullie?

zondag 6 maart 2011

Update babytrui



De breinaalden zaten in de mand. De mand stond in de kelder. En Pee was zo lief deze even naar boven te slepen. Gelijk een handig tijdelijk tafeltje voor bij de bank. Voor Lara een uitgelezen kans om met d'r gat erin te gaan zitten. "Hoe attent, dat had je nou niet hoeven doen! ", hoorde ik haar nog zachtjes gapend zeggen voor ze in slaap viel. Gelukkig kon ik met mijn hand nog even langs haar glippen om de juiste breinaald eruit te plukken. Fijne troel.

Het babytruitje heb ik al minimaal twee keer in vlammen op willen laten gaan. Omdat het patroon wat onnavolgbaar werd voor mij. Dat wil niet zeggen dat het patroon niet klopte. Ik raakte het spoor op een gegeven moment gewoon wat bijster. En als er iets is waar ik niet zo van houdt, dan is het afwijken van het patroon want oeeeh aahhh, dan kan het "fout"gaan. Maar ik besloot de strijd aan te gaan met deze eeuwige valkuil en het laatste stuk gewoon ietwat "anders" te breien. Gaan we straks een potje smokkelen met het inelkaar zetten. Inmiddels is het voor en achter-pand af. En is de eerste mouw al in wording.. Kan ik deze week starten met het in elkaar zetten. Het zal nog wel even duren voordat kabouter erin kan. Hij is namelijk wat groter uitgevallen. Volgens mijn oma alleen maar goed, want dan kan kabouter hem langer aan. Zit ook wat in!

vrijdag 4 maart 2011

Tajine Aubergine


Deze moest ik even met jullie delen.
Hij komt uit de Allerhande van 3 maart 2003. En het was echt zo heerlijk. En zo simpel. Je moet er wel een Tajine voor hebben. Maar misschien werkt het ook wel met een braadslee o.i.d.
Ik heb er zelf nog een lepel Ras Et Hanout aan toegevoegd, het bouillonblokje werd er een i.p.v. een halve. En de tomatenblokjes heb ik vervangen door verse tomaat.

* O ja, bij nader inzien heb ik er geen rode wijn azijn in gedaan haha...


woensdag 2 maart 2011

Heel eventjes


Heeeeeel eventjes gingen we gluren, gluren bij de stoffenbeurs. zij pikte me op. Beiden een zwak voor stof en dingen naaien. Ik stond nog in mijn ochtendjas. Foutje in de communicatie. Maar uiteindelijk gingen we op pad. Ik bevond me in het stoffenwalhalla. Als een vis in het water gluurde ik bij de kraampjes. Och wat leuk, wat ging mijn hart daar toch sneller van kloppen. Al die mooie kleuren. En al kijkend zag je het ene na het andere project voor je om te maken. Ik zou die hele hal wel leeg kunnen kopen. Maar er moet ook wat te wensen overblijven.
Ik zocht stof om een paneel op de babykamer mee te bekleden. Maar dat is nog best een uitdaging. Want 95% van de stofjes zijn echt voor meisjes. En dat zocht ik nou net niet.
Ergens over de helft, inmiddels was ik al 3 meter stof voor een zomerjurk voor mezelf rijker, zagen we hem.

Een meer synthetische stof met een lichtgroene klim-op print.
Dat moest hem worden. Pee had me enkel meegegeven dat het kleurig moest zijn..
Ja, dat was natuurlijk een heel breed begrip. Enthousiast kakelend tegen elkaar, druk wijzend naar de stof stonden we te wachten. Eronder hing van dezelfde soort stof een met stro-print. Zou natuurlijk hilaaaaarisch zijn voor de wieg.
Maar dat ging me wat te ver. Zij vond het een gemiste kans. Bij thuiskomst vond Pee dat niet, dus dat scheelde weer.
De stof viel in goede aarde. Ik kan niet wachten om hem vast te nieten. Volgende hobbel vormt dan het zoeken van een ander stofje voor de wieg. We hebben nog even...als het goed is..
In de stand ernaast werden nog meer stofjes voor idioot mooie prijsjes verkocht. Dus daar ging er ook nog een over tot de orde van Lot. En eindelijk vond ik het lang gezochte i-de-a-le krijtje om patroondelen mee op stof te tekenen. Gelukkig hadden we maar eventjes omdat zij de kindjes van school moest plukken. En was een klein uurtje rondlopen voor mij genoeg om mijn lichaam te horen starten met protesteren. Dus het bleef bij deze aankopen.
Een ding is in ieder geval zeker, ik zit gebeiteld deze zomer.