zaterdag 31 juli 2010

Doet u even mee?



Ok, de wekker staat goed. En om er alvast een beetje in te komen, heb ik verscheidene filmpjes bekeken op You Tube. Uiteraard doe ik dit in een poep en een scheet na, dat snap je ;)
Nee, niet dus. Maar dat maakt niet uit. De eerst twee bewegingen heb ik in ieder geval onthouden, for a start. En oefening baart kunst dacht ik zo. - hoop ik-. Misschien wordt ik ooit wel net zo'n lenig slangenvrouwtje als deze mevrouw..
Ik ga mijn oogjes nu in ieder geval rust geven. Die na het begeleidende muziekje al op half zeven stonden...

dinsdag 27 juli 2010

Tuin

Geen tekst, gewoon lekker meeloeren in mijn volkstuintje waar alles de grond uit brult..

zaterdag 24 juli 2010

Theekan

Dolgelukkig was ik met deze aanschaf. Een prachtige theekan, die rechtstreeks uit de tekenfilm Belle en het Beest is komen wandelen. En deze grote kommen, diepgroen.
Ik had ze al eens eerder gespot, ze waren zwaar in de uitverkoop maar besloot weerstand te bieden tegen de verleiding. Helaas bleven ze in het kopke zitten. Dus bij een bezoek aan de stad weken later, besloot ik binnen nog even te loeren of ze er nog stonden. En jawel. En eerlijk is eerlijk, voor 1,- per stuk is het ook wel de koop van de eeuw.
Jubelend stond ik bij de kassa.
Tevreden zei de mevrouw: "ach, waar een mensch al niet gelukkig mee kan zijn". Zo is het maar net!

Het tafelkleedje werd trouwens mede mogelijk gemaakt door een vriendinnetje die hem in een kringloopwinkel wist te veroveren. Voor een bbq bracht ze hem mee. En hij stond fantiestas, midden in de roos. Aangezien hij toch niet werd gebruikt, bleef hij onze tafel versieren. Hoe feestelijk!

zondag 18 juli 2010

Jaja

Jaja.....

Ik begon deze dag rommelig en zo sluit ik hem, volledig in stijl ook weer af, rommelig. Juist...
Niet het huis hoor, voor mijn doen vreselijk opgeruimd zelfs... Maar de wekker ging af en... ik bleef liggen. Waarop ik wakker schrok en besefte dat ik over vijf minuten in het park zou zijn....
Daar kwam ik dus 15 minuten te laat aan waar men al druk bezig was met : Tai Chi! Jaja! Lot gaat wekelijks met allemaal kleine chinese dames Tai Chi-en! Dat moet er wel grappig uit zien.Ik zie het al voor me in de Suske en Wiske, Tante Sidonia en het mysterie van de Chinese Dansers. ( Ik ben namelijk nogal een Sidonia, d.w.z. lang ..) Ik verheug me er op. Elke zondagochtend in de buitenlucht, zelfs in de winter! En gewoon een initiatief van een groep mensen. Niks geen sportclub of vereniging. Gewoon afspreken op een plek en bezig gaan. Ik vind het ge-wel-dig.

Maar dat opgeruimde.... Dat opgeruimde zat hem in de volgende oefening.

Je zet koffie, pakt een kopje, maakt opgeklopte melk, schenk het in je kopje, giet de koffie erbij pakt het kannetje met suiker ( ja bij mij zit de suiker in een kan), een lepel, uhm..onderweg nog even een magazine meeslepen waar ik in aan het knippen was, want wat zagen die vega recepten in de Allerhande er lekker uit.
Zitten, leegslurpen,op de tafel zetten en.........weglopen....

HALT!

>> pardon?

>> o ja, ik zou echt opruimen. Juist.... Uhmm, ok, daar gaan we... Kopje naar het aanrecht, kannetje in het kastje, lepel aflikken en in het kopje, niet ernaast, melkkloppert schoonspoelen.. afdrogen...gaap...

>>uhhh, nog meer? Oh ja! Magazine op de....ja, die stapel. Ja die stapels jongens, die blijven er echt een beetje hoor..aard van het beestje?

-Einde-

Als je dit een beetje consequent doorvoert bij de meeste dingen die je doet, besef je pas hoeveel je laat slingeren normaal gesproken. Ik tenminste. En het kost echt aandacht om het gelijk op te ruimen. *zucht*, daar gaan we weer. Maar....uiteindelijk moet het zich lonen....toch?? Niets geen nieuw wiel uitgevonden, eerder een oude wijsheid weer van stal gehaald.

Ik noem het: bezigheidstherapie. ( Niet dat het nodig is want ik zou verder kunnen gaan met tienduizendachthonderdachtentachtigkommadrieentwintig dingen). Maar soms...soms heb je dat...

woensdag 14 juli 2010

Woei

Er klonk uit luid gejammer vanachter de deur. Aangezien het me stug leek dat in dit festijn van windhozen en grote druppels regen, geweld van onweer, een kind mekkerend over straat zou lopen. Verward keek ik om mij heen, mmm, verrek, geen kat!
Ik huppelde angstig naar het raam en gluurde naar buiten. Nog een keer. Miiaaaaauwwwoohwwhoowhwhooo. Eenmaal naar links kijkend zag ik een verstarde kat, met een lange rug bij de deur staan, de oren plat. Ik zag er denken. "mens, doe die deur ooooooooooopen!"
Ik huppelde verder, deur open, "ahwww, kom maar binnen Lara", die naar binnen stormde en plaats nam op de zetel. Ik besloot nog heel even te fluiten in de hoop dat Vinnie nog zou verschijnen. Maar was niet lang mans genoeg en besloot weer terug te huppelen.. Ohhhhw, straks slaat het in, straks slaat het in ohwwwww, wat moet ik doen? Wat moet ik doen bij onweer? Uhm, ja, stekkers eruit, stekkers eruit. Gehaast typte ik in, google; wat te doen bij onweer...
Hmm, stekkers, check, niet te dicht bij water, ( ik heb ineens dorst, dan maar een sapje..), check, niet onder een alleenstaande boom staan, check...
Onweer, schijterstbenauwd ben ik er voor. Pa-nisch.En terwijl ik dit schrijf, herinner ik me weer een storm van vroeger met alles erop en eraan. Je kon in de wind liggen terwijl we over de laan tussen de weilanden liepen. Lekkages, ouders die midden in de nacht door het huis struinden en pannetjes neerzetten waar nodig. Dakpannen die van het dak gewaaid waren en onweer. Ook onweer. Nee, dan is wonen op een vrijstaande boerderij ineens een stuk minder romantisch...

Een half uur later was de lucht weer geklaard en zag ik een witte prop onder een auto zitten. Ah, Vinnie. Luid klagend spurtte hij naar de opengaande deur. Hoe ik dat had kunnen doen...
Ik zal nog eens de deur voor jullie open doen...

woensdag 7 juli 2010

Dreadjes

Dee: Zeg Lot, zou jij geen dreadjes willen?
Lot: Uhm, nou, ik weet nog dat ik als puber al een artikeltje uit de "Yes" knipte waarbij een meisje dreads aangemeten kreeg. Dus dat leek me wel wat. Maar ja, de stap is nogal groot en uhm, definitief he?
Dee: Zou je wel mooi staan dacht ik..
Lot: Ja, dat vermoeden had ik ook wel. En dan mooie doeken om je hoofd binden.
Dee: Zal ik ze bij ze zetten?
Lot: Ok!


En zo geschiedde. Vele uren heb ik stil gezeten. Echt pijn deed het niet. Hoewel mijn hoofdhaar gisteravond wel behoorlijk strak gespannen stond! Een enkele keer moest ik even een haartje vasthouden om ernstige pijnen te voorkomen. Je kent het wel, trekken aan twee haartjes is niet prettig.. De mede-kampeerders zagen mij met de meest vreemde haarcreaties voorbij lopen richting het toilletgebouw. ( De ene helft dreadlocks, de andere helft vol ministaartjes en een grote knot met het resterende haar bovenop het hoofd). En uiteindelijk was daar vandaag het eindresultaat! Het klopt, there is no way back. Maar oohw, wat voelt het goed om een droom te verwezenlijken.Wat ziet het er gaaf uit..

donderdag 1 juli 2010

Feeling hot hot hot..

Spike moest verplicht badderen. Nu heeft hij daar zoals bij de meesten van u bekend, nooit problemen mee gehad, MITS uit vrije wil. Dus geen gegooi met emmers water,, waterstralen, flesjes etc, douchen ZEKER niet. Neen, alleen wanneer meneer er zelf zin in heeft.
Een vrije wil hebben wij hoog in het faandel. Maar... bij dertig+ graden, is het als zwart monster zaak dat je af en toe afkoelt. Joh! Dus de principes overboord en in het badje ermee! Maar voordat je hem dan echt erin hebt zonder te traumatiseren... Chanteren vonden wij vrij snel een goede optie. In dit geval speelden we in op Spike zijn grote liefde, de bal! Let wel, dit alles voor het welzijn van de hond ( en de nodige lachbuien bij het zien van het resultaat: