maandag 31 mei 2010

Breien


Breien, ja, brei er maar eens een end aan. Dat is nog heel lastig.
Vooral in het geval van breien ja...
Ik strand nog vaak.
Met een paar gebreide lapjes, een hemdje, onaf....
En zo zat ik weer bij oma. Omaaaa??? Ja liefje...Wil je even meekijken met mijn breiwerkje? Ja hoor!
Ik snap er namelijk niets meer van. Zou je kunnen uitleggen hoe ik het...af maak?
Dat wil ik wel, kom maar eens even hier met het spul.

Nog geen vijf minuten later wist oma mij exact te vertellen hoeveel toeren ik waar nog moest doen. En hoe is het laatste stuk nog moest opzetten.
Wat zijn oma's toch fijn. Mijn oma is heel fijn. Ik kan mij geen betere oma wensen. Weet je dat ik daar maar mee bof? Net als met mijn opa trouwens.
Mijn opa en oma zijn echt. Echte opa's en oma's. Als ik later oma word. Wil ik net zo lief en veelzijdig worden waar je altijd wilt komen logeren. Ja, dat wil ik...

En zo sluit ik deze dag af. Een dagje van hard werken, even avond eten wat Pee al klaar had staan, naailes ( de rok komt deze week nog af! Ik moet alleen nog alles omzomen, maar de spelden ik haat omzomen en spelden.... zitten er al in..) en een dag waarop ik drie handwerkmappen rijker ben geworden. Heb ik gekregen van mijn naailesjuf, is dat niet lief!!! Ik weet nu al dat ik er in de toekomst erg veel aan ga hebben. Want de uitleg en foto's erin zijn heel duidelijk.


De foto is geript en zoals je kunt tellen zijn dat er meer. Met de nadruk op overcompleet

zaterdag 29 mei 2010

Laminaat

Man o man, ik kreeg er een klein punthoofdje van. "Waarvan?" Nou, van onze vloer..
Want weet je, "Nee... "het is nogal een oud vloertje, met reuzen van kieren. Door ons met alle liefde grijs geverfd. Intensief gebruikt en inmiddels zijn er verscheidene slijtageplekken te zien. En dan kun je nog zo'n leuk kacheltje in de woonkamer hebben, muurtjes die keurig geverfd zijn en een mooie robuuste tafel om je kopjes koffie aan te drinken met je duffe hoofdje.. Het ziet er nooit echt af uit. Nu ben ik over de hele linie heel goed in uiteindelijk dan toch met iets te beginnen om het vervolgens niet af te maken... In dit geval wou ik graag dat de inrichting wat meer tot zijn recht zou komen en je raadt het... wat meer dingen AF te maken.
Geen goed voornemen in het spel van 2010. Deden we toch al niet aan. Maar simpel een wens van mijn kant. En zo stapten wij in onze brulmobiel richting de bouwmarkten en loerden wij naar laminaat. Winkel een hielp ons niet goed. Waarop wij dachten, steek die laminaat maar in je....juist...
Winkel twee had niet zoveel in de aanbieding en zo liepen we richting winkel nummer drie waar we binnen vijf minuten alle dertig soorten gezien hadden en eindigden bij de eerste. Dat moest hem worden.. Ein-de-lijk.... Wat fijn hee, wat fijn. Wat gaat dat er toch prachtig uit zien zeg.. Ik verheug me er NU al op...
Ik snap het hoor, menig mens zal minder lyrisch zijn over 25 vierkante meter laminaat. Ik zie echter een grote wens in vervulling gaan.. En jubel even verder..

woensdag 26 mei 2010

Lenteburger


Eindelijk was het zover.
Het eerste slakropje werd geoogst.
Zo groen als gras, nog niet te groot. Maar groot genoeg.
Kom maar hoor, zet ik je met je voetjes en blaadjes even in het koele water.
Wat een kleur. En dat groeit uit een zaadje. Ik kan er nog steeds verwonderd over zijn.
Op ons menu stond "lenteburger met friet" uit de Dikke Vegetariër"
Men neme voor twee personen 50 gram sperziebonen, 75 gr. erwten, ontdooid in koud water. Eerst de sperziebonen (iniemini gehakt) opbakken, daarna de erwten toevoegen. Even bakken, zout en gehakt-kruiden toevoegen. En een handje bieslook basilicum en peterselie erbij.
Kook ondertussen 250 gram stukjes aardappelen behoorlijk gaar. Meng ze door de mix. En maak de burgers.
5 minuten aan elke kant bakken. Et Voilà!

Om het af te maken smeerde ik twee bruine boterhammen in met boter. Verse sla erop, plakje kaas en de burger als laatste. Mmmmmmmmm

woensdag 19 mei 2010

Morgen..

Morgen..jaa morgen ga ik een kleurig bolletje wol halen. Gaan ik een pannelap haken met een poepig beest erop. Het patroon kreeg ik toegestuurd van mijn naailesjuf. Had ze goed gezien. Vond ik hartstikke leuk! Dacht ze al... Hoe gaat het met dat hemdje dat je aan het breien was? Nou, er zat een fout in het patroon waardoor mamamuis even ingegrepen heeft. Maar ja, nu kan ik niet meer een patroon volgen en dan houdt het nu nog snel voor me op. Improviseren is een next level zeg maar... Dus dan dit eens even proberen en het boekje wegkapen bij de bieb. En de de rok verder afmaken..


http://auroraatje.web-log.nl/photos/uncategorized/2010/03/23/amiggehaaktebeestenboel.jpg

dinsdag 18 mei 2010

Even schoffelen

Op mijn fietsje ging ik nog even op weg naar mijn tuintje. Nog even voordat het donker zou worden. Ik volgde het fietspad bedenkend hoe de plantjes gegroeid zouden zijn. Vooraf heb ik nog getwijfeld over de afstand waarvan ik bij mijn vorige tuin dacht dat dat o.a. het probleem was. Nu besefte ik dat een tuin vol kweek en op een verkeerd moment starten het probleem was. Ik genoot van mijn fietstochtje.
De mevrouw die voorbij fietste verrekte nog net niet haar nek. De vraag brandde op haar lippen maar ze gaf niet toe. Ik zag het voor me..."mevrouw, wat uhm...waarom fietst u toch met in uw mandje vol met bakjes koffiedik en eierschaaltjes...". Nou, mevrouw, dat kan ik u wel vertellen. Weet u, die slakjes he? Die lusten er wel pap van, van mijn slaplantjes. Als ik ze de kans geef dan he? Bier staat op de tweede plaats. En weet u..ik houd er niet van, van dat gespuit, spuiten???? Nee, die druggggs, niet goed... Nee mevrouw, ik bedoel gif spuiten. Ik bedoel... ja als het goed is ben je als tuinder bezig met de natuur en dat loopt naar mijn mening een beetje spaak met dat gespuit.. Voor je het weet eet die mooie vogel dat weer op door een besmet wurmpie ofzo... Nee...



Maar goed mevrouw, om terug te komen op die vraag van u... koffiedik schijnt heel voedzaam te zijn. En de slakjes mogen best wat mee eten. Maar niet alles weet u? En die eierschalen, vinden ze niet fijn om overheen te glibberen... En dat verteert wel weer, zit ook nog kalk in. Net melk!
Aahhhh, ok...
Als u het niet erg vind, ga ik nog even verder moet koffiedik scheppen en eierschalen snipperen.

zondag 16 mei 2010

Platenspeler


Na enige tijd afwezig geweest te zijn, was hij er weer, mijn platenspeler!
De indeling van de woonkamer gaf er weer ruimte voor. Ik was als een kind zo blij. Want wat is het fijn om door je lp's te neuzen, kijken met welke muziek, zorgvuldig uitgezocht, je de ruimte gaat vullen. Bij uitstek geschikt voor de avonden.
Maar, ik was er nog niet, want ik had voor deze platenspeler een versterker nodig, in tegenstelling tot mijn vorige. Wat ook de reden was waarom ik mijn versterkertje toentertijd verkocht. Met pijn in het hart. Een mooie oude Technics . Dom, dom, dom bleek achteraf ook. Barstten we eerst van de versterkers. Nu ik er een nodig had, had ik er geen meer in voorraad..
Dus speurde ik het web weer af naar een geschikte kandidaat. Ik moest en zou weer een Technics versterkertje op de kop tikken. Ook ik ken al sentiment.
En na een paar weken azen, wist ik mijn slag te slaan. Eindelijk, de lp's konden van zolder getrokken worden. Zorgvuldig op alfabet gezet pronken ze nu in mijn kastje. Wat fijn. En terwijl Vera Lynn door de boxen schalt, -bedankt opa!- kan ik weer een punt van mijn lijstje doorkrassen aangaande"dingen waar ik blij van word".

zaterdag 15 mei 2010

Shop till you drop

Vandaag ging ik voor het eerst sinds tij-den richting de stad om ein-de-lijk weer eens te zoeken naar mooie kleertjes. Soms moet dat gewoon even. Nu niet in mijn eigen stadje, neen, richting het wonderschone Emmen. Je zou het niet zeggen maar Emmen is een topstad om te winkelen. Massa's winkels. Veel overdekt, alles bij elkaar. Heerlijk!
Met ons witte brullende racemonster toog ik af naar halverwege alwaar ik bij dinnetje Tee en baby Tee zou instappen. Een beetje zenuwachtig voor de weg ernaar toe dat wel.. Sinds ik vorig jaar onze vorige auto omgedraaid in de vangrails wist te krijgen door een tik van een vrachtwagen, ging het autorijden me al helemaal niet goed af. Nu was ik al niet een doorgewinterde autorijden maar daarna zat de schrik er behoorlijk in. En dan duurt het lang voordat je die angst kwijt raakt.. Nu hielp het mij enorm om te wisselen van auto. Niet meer de herinnering aan door de grijze wangrailstrepen. En ons witte racemonster is een automaatje. Variomatic. Heerlijk, voor
nu.

En zo gebeurde het ook dat ik al meeneuriend mij in de auto bevond om deze toppers te treffen.
Tee is fijn oom mee te winkelen, we snuffelen de rekken door, bespreken van te voren even snel wat we zoeken. En regelmatig komt ze aanzetten met een bjoetie van een kledingstuk. En al kletsend bewegen we ons door het winkelgebied. Ik kan ervan op aan dat ze het zegt als ik iets aan heb wat er niet uit ziet. En we genieten allebei enorm van een kopje koffie of een broodje... Fijne bourgondiërs die we zijn ;)
Baby Tee was de ontspannenheid zelve. En keek met grote ogen vanuit zijn wandelwagen in het rond. Afgewisseld met een klein slaapje, een flesje of even knuffelen..
In de middag sprak ik tegen Tee mijn grote wens uit om een Skinnyjeans in mijn bezit te krijgen. Maar die zijn er niet in lengtemaat 36. Hoe graag ik mijn beentjes ook ermee wil versieren en benadrukken, versierd door mijn favoriete sneakers.. het was niet een optie in Nederland. Want nee, die waren er niet... Tee liet zich echter door deze informatie niet uit het veld slaan en sleepte me mee naar een aantal winkels. Bij de tweede wist een mevrouw ons te vertellen dat ze idd geen maat 36 had. Maarrrr, ze had een maatje 34 die heeeeeeeeeeeeeeeeeeeeel lang uitviel. En zo gebeurde het dat Lotje met een grote glimlach en glunderende ogen, zo trots als een pauwtje weg met een Skinny!!! Kewl! Ik kon mijn geluk niet op...
En zo eindig ik de dag met de beentjes omhoog en een lekker roseetje. Een fijne afsluiting voor een fijne dag. Heerlijk!

dinsdag 11 mei 2010

Weltrusten


Laartje is een kleine eigenwijze trol.
Dat kun je wel zien aan haar eigenwijze kleine smoeltje.
Onze buurvrouw noemt haar ieniemini. Ze is inderdaad klein.
Klein en mollig. Hoewel ze echt weinig te eten krijgt. Ik vrees dat ze ergens anders mee eet. Zoals ze dat zelf noemt. Ik noem dat gewoon keihard inpikken. Daar draait ze haar pootje niet voor om hoor.. "Ik eerst", is haar devies. Dus soms moeten we haar even boos toespreken. Dan gaan hoor oren plat. En kijkt ze je aan met zo´n blik; wist ik wel...maar ik doe het toch...
Menig mensenmens is verliefd op haar. Moeiteloos windt ze ze om haar vinger. Even prrr-en. En braaf op schoot klimmen.
Elke avond, wanneer ik de lichten in de woonkamer uit heb gedaan en met mijn tas over mijn schouder richting de trap loop. Rent ze me voorbij, hop, de trap op. En gaat, zoals het een ware dramaqueen betaamt, voor de badkamerdeur mieuwen... Want daar staat dat boterbakje. En dat boterbakje, ja, daar deed vrouwtje een keertje water in. En sindsdien moet dat aangevuld worden.
Elke avond slaapt ze bij ons. Eerst gaat ze bij voorkeur vervelend doen. Dingen opeten die ze niet moet opeten. Op zwarte kledingstukken zitten, in dingen gaan zitten die dicht gaan.... En eenmaal geërgerd haar daar weggeplukt en op bed gezet te hebben, zoekt ze al spinnend een plekje. Op je buik, over je arm. Helemaal gestrekt... Bij voorkeur bij het baasje want die ligt gewoon in een keer in de juiste slaaphouding. Dat mens ernaast woelt zo... Maar, indien gebrek bij beter volstaat die ook wel...
Laartje, ik vind het goed hoor...
Ga je mee? Ik doe de lichten alvast uit...

Trusten!

zondag 9 mei 2010

Onderweg

Als het enigszins kan, nemen we Spike mee als we op pad gaan.
Vindt hij leuk, vinden wij leuk. All good...
Dan vertrekken wij in ons brullende racemonster naar plaats van bestemming. En als ik dan over mijn schouder achter mij kijk, is dat altijd een bijzonder geestig gezicht..


vrijdag 7 mei 2010

Pizzzaaaaaaaaaa


Het is weekend, pff het is weekend. En ik was er wel een beetje aan toe. Soms zit het heel erg mee en soms heel erg tegen en dat kan elkaar in rap tempo opvolgen. Maar hier vertel ik vast niets nieuws..
Affijn. Het is weekend. Had ik dat al gezegd?
Pee en ik keken naar het lijstje met mogelijke recepten om te gaan koken. "Waaaaaaaaaaaat, eten we vandaag"? Tezamen hieven wij onze wenkbrauwen op om de tune kracht bij te zetten die van boven klonk.
"laten we pizza maken" opperde Pee. Met gezonde weerstand, want het laatste waar ik na bankzitten na mijn werk zin in heb is nog koken, stemde ik toe. Oh? Jij gaat het maken, OKE! en maakte rechtsomkeer. Echter, mijn trek werd groter. En ik wist dat Pee al bijna om viel van de honger. Dus ik besloot toch even in de keuken te loeren. Ja hoor, ik ga wel even deegrollen...
En voor ik het wist werden er allerlei vormpjes de bakplaat opgeslingerd. Wat een pizzafeest. De mozzerella, zelfgemaakte pesto, kaas, olijfjes peper en zout slingerde je om de oren. En voor Pee wat spekjes.

Yummie


En het eindresultaat: en vrije interpretatie van dit recept

* (zonder kumara , cheddar en het magere deel van de melk)

zondag 2 mei 2010

De schroefboor

Ik wou zo graag boren, schroefjes schroeven met de schroefboor. Zzzzzt en klaar. Zo snel als de wind. En zagen alsof je door een taartje zou snijden met een mes. Maar nee, dat lukte niet zo. Het bleef dan ook bij denken. En ik dacht dat het aan mij lag.
Het was een zonnige dag toen mamamuis langs kwam voor project: "gereedschapskist voor Lot". Ze zag dat er een kistje gemaakt moest worden en de uitvoering nog niet van de grond kwam. En zo reed ze in het rode goedgevulde karretje naar me toe. Ik pastte er nog net bij in.. Ze kwam, zag en overwon. De gereedschapskist stond er in een poep en een scheet. En dat de zon ons zo ongeveer wegbrandde, was bijzaak.
Het resultaat was adembenemend. Mijn gereedschap en alle gepensioneerde mannetjes waren er stil van. En zo geschiedde.
Ik wou graag leren en keek de kunst af. Gezien de beperkte energie in de accu, liet ik het maar bij kijken. En eenmaal thuis vuurde ik mijn vragen op haar af. Want de vraag bleef: "wat doe ik fout? "
De conclusies werden getrokken. Een ander bitje voor mijn boor en andere schroeven waren geen overbodige luxe. En dan moest ik het nog maar eens proberen. En die zaag? Of hij niet sneller kon. Even purken en hoppaa, daar zat de knop die ik in mijn peinzen niet gezien had. *Heel fijn*.
Op de dag die er volgde, rende ik langs de bouwmarkt en deed daar mijn aankopen. Nu al goud waard. Eenmaal thuis ging ik gelijk aan de slag.. Het lag aan het bitje en de schroeven. Nu schroefde ik ze niet meer kapot.
Als een dollle ging ik en voor ik het wist was daar......een eerste deel van een hekje!
Een nieuw tijdverdrijf was daar..

zaterdag 1 mei 2010

Vroeg..

Het was vroeg vanochtend. En dat lag niet aan het tijdstip waarop ik terug kwam van een fan-TAS-tische avond in Assendorp waar Eureka elk jaar in samenwerking met de Enk, Moskee Ulu Camii en de scouting Zwolle weer een groots feest op het Assendorperplein gaf. Ik mocht er met vrienden genieten van De Jeroen Sweers boogie woogie band en Mdungu die er een optreden verzorgden. Stuk voor stuk geweldige muzikanten die wel van wanten wisten met hun muziekinstrument en in no time het publiek lieten meedeinen. Wat een topsfeer. Een zee van blije relaxte mensen die dansten op de golven van de muziek. Het plein, omringd door de karakteristieke huisjes die deze wijk rijk is, ademde een en al feest uit zonder vaak kenmerkende woorden als lallen en onrust. De grote bomen waren verlicht en maakten het geheel met een magische sfeer helemaal af. En ook al werd mijn nachtrust eenmaal thuis ruw verstoord door externe factoren en na hooguit drie uurtjes slaap gepakt te hebben, onze wekker ging om een partij tegels op te halen, was mijn humeur niet kapot te krijgen.
Op deze avond kan ik weer een tijdje op teren.