..

Oooh, wat voelde die warmte zacht aan mijn armen, mijn gezicht...Heel even buiten zitten. Naar de zon gericht, mijn ogen dicht, om daarna weer verder te gaan.
De dieren dachten er net zo over en besloten de zon de gehele dag te aanbidden. Zij aan zij lagen ze in de tuin. Mij een beetje een oog uitsteken. Ik kan me zo voorstellen dat ze me wel een keertje terug wouden pakken. Die altijd maar hoger geplaatste mens.. "Haha! Net goed..."...
Ik stopte mijn vingers in mijn oren, "lalalalala. ik hoor je niet, ik hoor je niet"'.
En stond even later weer op. Ha computer, lang niet gezien... Lang niet gezien, lang niet gezien??? Hij keek me verwijtend aan. Je lijdt niet in je eentje hoor! Ik reken en herbereken me hier een ongeluk.... Gaat het met dit tempo door tot mijn pensioen?
Ik aaide hem over zijn bolletje en zei: "tja, wie zal het weten, het hangt er maar net vanaf hoeveel opdrachtjes ik zal krijgen en of aanneem".
Hij zuchtte. Ik ook. Dat doe je altijd, net voor de finish. Even diep ademhalen....