woensdag 28 april 2010

Update


Het gaat goed met de moestuin. Hij is welliswaar nog in opbouw maar dat mag de pret niet drukken.Ik durf dat nu wel hardop te stellen. Dit durfde ik echter tot een paar uur geleden nog niet. Ik had echt mijn twijfels over de resultaten die ik zou behalen met het zaaien in de volle grond. Ik zag dag na dag een boel zanderige aarde zag die snel (te) droog was. Maar geen opkomende plantjes. En de tijd begon toch wel te dringen. Ik kon mijn ogen dan ook bijna niet geloven toen ik boven het bedje met de twee rijen bosui hing. * verhip, wat ziet mijn oog?? Grasprietjes. Niet zomaar grassprietjes, keurig op een rijtje opkomende bosui!!* Jaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaah!
Pfieuw, dat geeft een mens moed. Die me al aardig in de schoenen was gezakt wat dat punt aangaande. Gelukkig beleefde ik veel plezier van de nieuwe voorzaai-resultaten thuis in de kasjes.

Na les een geleerd te hebben: "Het zaaisel maq het niet te goed hebben, dan groeien ze uit tot hele lange slappe plantjes, we noemen dit ook wel fileren". Begon ik aan de volgende lading. Zie hier het resultaat.

Ik weet nu een ding zeker; de reden waarom mijn vorige tuin niet stand hield, was niet alleen de afstand, maar ook de staat van de tuin waarin hij werd aangeleverd. Want dat scheelt een hoop. En dat is iets wat ik me nu pas besef na het een met het ander vergeleken te kunnen hebben. Of je nu een tuin hebt met een grasveld vol kweek, die vervolgens gefreesd is, of een tuin die altijd redelijk onderhouden is. Dat maakt nogal uit! Dan lijkt een are ineens een stuk kleiner..
Aldoende leert men he?

Fotoblok met de klok mee: courgetteplant close-up, Chinese kool, courgette ver af, mais.

zondag 25 april 2010

woensdag 21 april 2010

dinsdag 20 april 2010

Project lange rok


Soms moet je gewoon even ervoor gaan zitten. Niet miepen, naaimasjien pakken en bezig. Dan maar een foutje maken. Maar anders duurt het maar.
Mijn nieuwste project was een kopie maken van een rok van een vriendin. Eerst heb ik hem uit elkaar gehaald, lang gespeurd op de stofjes-markt naar een mooi stofje. Om vervolgens alle delen op de nieuwe stof over te zetten en uit te knippen.


Nu duurde het even voordat dit van de grond kwam, want man, wat was ik me een partijtje druk. Maar nu...nu is het rustiger. En heb ik meer tijd. En kon ik zonder schuldegevoel achter mijn masjien gaan zitten om iets te creƫren. En tegelijkertijd heb ik een houding achter me gelaten. Wat minder proberen zoals het moet. En wat meer experimenteren. Daar leer je immers ook sneller van.
Prompt zaten alle panden al vrij snel in elkaar. Nog twee stukjes aan de bovenkant en dan gaan we door naar de volgende fase. Welke dat is? Ik weet het niet zeker maar volgens mij moet ik dan beginnen met... Zomen leggen.... Denk ik... Ah ja, we zien het wel....


Trusten

vrijdag 16 april 2010

Hij kijkt wel toe


Hij keek uit over de landerijen en wist dat het goed was...
Of zoiets, kun je als ondertitel nemen bij deze foto.
Spike mag regelmatig mee naar de tuin. Niet dat hij netjes over de paadjes achter mij aan loopt. Neuh, dat niet. Daarvoor moet hij nog even in de leer. En hij is ook nog een beetje overdreven waaks ( maar eigenlijk is hij, uhm...... het, een mietje in hart en nieren) en klinkt er bij een vreemd gezicht een "whaaaaaaaaaahoef, verre van onvertuigend maar goed, hij probeert het goed, afijn". Hij is wel een goed gezelschap hoor. Je kunt zelfs spreken van een win-win-situatie. Spike is dol op zon en zand. Op het moment genoeg van beiden, dus die zit dan gebeiteld. Ondertussen volgt hij mijn handelingen met bwondering: schoffelen, scheppen, zaaien, bewateren, gieters vol met water van de sloot naar de tuin sjouwen... En met Spike erbij is dat toch wat gezelliger. Bovendien helpt hij de tuin vrij van "onkruid"te houden. De grassprietjes knaagt hij met liefde even af.. Ik zeg het je, een gouden samenwerking.
Het gros van het land is bewerkt en geschoffeld. De eerste zaadjes zitten in de grond. Om precies te zien, bietjes, bosui en bloemkool. De Koriander, sla en chinese kool zijn inmiddels voorgezaaid in de kleine kasjes. En dit weekend begin ik met de volgende lading groentes die voorgezaaid kunnen worden. En de eerste donaties in de vorm van planten en zaadjes heb ik al in ontvangst mogen nemen van buurtuinders. Twee rabarberplantjes, reuzenzonnebloemen, margrieten, zaad voor goudbloemen en aardbeiplantjes. Jawel, zo komt de tuin wel vol!

Verder ben al tot de ontdekking gekomen dat in tegenstelling tot mijn vorige tuin, deze vrij droog is. Met als gevolg dat ik nu al een keer speciaal om het zaaisel water te geven, op de fiets langs de tuin ben gegaan. Spike aan de walkydog. Hij komt absoluut geen beweging te kort..

Eens kijken of we de komende week ook een sprietje omhoog zien komen....

vrijdag 9 april 2010

Invasie


Het was een beestenboel, een invasie van de witte vrienden van Spike. "Man ik zie dubbel", moet hij gedacht hebben. Maar niets was minder waar, een kopie van Spike zijn karakter in een wit jasje. Lotus, ze zou zo het stoute zusje van hem kunnen zijn.
Ze hebben elkaar m inimaal de halve dag in de bek gehangen. Af en toe moesten ze verplicht een time out om blessures te voorkomen. En Sam deed af en toe mee, maar koos er vaker voor om, met ons, het vanaf de zijlijn te aanschouwen. Je zag hem denken: "Doe toch eens rustig man..."
Aan het eind van het verhaal lagen ze allemaal lekker te knorren. En Lotus mocht zelfs op Spike zijn matje liggen. Niet dat ze dat niet had gedaan als het niet mocht, maar dit terzijde...

woensdag 7 april 2010

..

Oooh, wat voelde die warmte zacht aan mijn armen, mijn gezicht...Heel even buiten zitten. Naar de zon gericht, mijn ogen dicht, om daarna weer verder te gaan.
De dieren dachten er net zo over en besloten de zon de gehele dag te aanbidden. Zij aan zij lagen ze in de tuin. Mij een beetje een oog uitsteken. Ik kan me zo voorstellen dat ze me wel een keertje terug wouden pakken. Die altijd maar hoger geplaatste mens.. "Haha! Net goed..."...
Ik stopte mijn vingers in mijn oren, "lalalalala. ik hoor je niet, ik hoor je niet"'.
En stond even later weer op. Ha computer, lang niet gezien... Lang niet gezien, lang niet gezien??? Hij keek me verwijtend aan. Je lijdt niet in je eentje hoor! Ik reken en herbereken me hier een ongeluk.... Gaat het met dit tempo door tot mijn pensioen?
Ik aaide hem over zijn bolletje en zei: "tja, wie zal het weten, het hangt er maar net vanaf hoeveel opdrachtjes ik zal krijgen en of aanneem".
Hij zuchtte. Ik ook. Dat doe je altijd, net voor de finish. Even diep ademhalen....

zaterdag 3 april 2010

Doeg!

Het was geen match, de vouwwagen met ons. Het werd hem ook niet.
Na een opzetavontuur van 5 uur vorig jaar, zweetdruppels, grote kieren en scheve wanden, konden we dan toch slapen. Maar ideaal was het niet.
De vorige eigenaren hadden er veel plezier mee gehad maar die trend konden wij niet voortzetten..
Het kostte wat overredingskracht, Pee zweerde het vouwwagengebeuren volledig af. Maar het was toch wel de perfecte middenweg tussen een tent en een caravan.. Ik houd van de natuur, eventjes erop uit gaan, maar ook weer niet te lang.
En zo stond de deur toch weer op een kiertje voor een andere vouwwagen. Mijn voet zat er al tussen als een doorgewinterde huis aan huis verkoper. En al klikkende showde ik mogelijke kandidaten voor nieuwe, betere, avonturen. Pee ging overstag..
Het was duidelijk, eerst moest de oude weg. En zo gezegd zo gedaan werd er een eerlijke advertentie opgesteld. Wegens-niet-geschikt-zijn-voor-ons-te-koop. En wat schetste mijn verbazing, het ding was populair, ondanks de omschrijving. En met ruim een week, was hij verkocht. Met nog een tweede kandidaat koper achter de hand.
Vanochtend namen we afscheid van elkaar. Hier scheidden onze wegen. Wij gingen verder met ...Paradiso! Een super vouwwagen, we hebben al bewonderd hoe de basis, het woon/slaap-gedeelte al met een minuut stond. En dat aanritsen van de voortent, ja, dat ging ons, zelfs ons, wel lukken. wat een feest. En wat is hij mooi. Volgende week halen we hem op. En binnenkort wordt hij ingewijd in de wondere wereld van Pee en Lot en het besnorde zwarte monster...
Leuk man..

vrijdag 2 april 2010

Kweken

Eindelijk was het dan zover, de tuin werd opgeleverd! Hij was helemaal schoongemaakt zodat ik een goede start kon maken. Dit in tegenstelling tot mijn vorige tuin waar ze de tuin vol kweek gefreesd hebben. Met als resultaat: dubbel zoveel kweek! Dat was wel een klein langdradig, met de nadruk op dradig, drama.. En DAT dames en heren, zou mij niet nog een keer gebeuren.
Dus ging ik afgelopen zondag op pad, onder de arm de schoffel, een drietand en een schop. In mijn rugzag mijn handboek tuinieren en een thermosfles koffie...
Geen hond te bekennen op de tuin, het was immers winderig en een zondag. Geen belemmering voor mij maar voor anderen op zijn minst een motief om niet te gaan.
Mij maakte het niet uit. Ik legde mijn gereedschap neer, rugzak af en bekeek het zaakje eens goed.


Heer-lijk. Een are grond om mee te doen wat ik wil! Wat een feest. En wat heb ik het gemist zeg..
Uiteraard ging ik niet rustig van start met als gevolg, een tweede stijve hark in de vorm van mijzelf.
Maar.... wel vijf verhoogde bedjes rijker. Want, u leest het goed, ik ga dit keer werken met verhoogde bedden, om wateroverlast te voorkomen. Bovendien vind ik het wel feestelijk EN overzichtelijk staan.

De dag erna ging ik na een dagje werken direct aan de slag met het zaaisel. Want dat moest nou toch ook nodig eens even de grond in. Maar dat liet wat langer op zicht wachten vanwege de lange winter. En we moesten natuurlijk niet te vroeg pieken
Er stonden drie kandidaten te wachten, kropsla, koriander en Chinese kool.. Het weer was mild, de avond lang. En samen met mijn nieuwe zaaibakken zat ik aan onze picknicktafel.. Keurig werd alles gezaaid en toegestopt.

Vandaag sprintte ik richting de vensterbank om water te sproeien. Zag ik dat goed? geen wishfull thinking; mijn zaadjes kwamen al uit! Turbo Turbooooozaadjes! ( ik hoor het kabouter Wesley al roepen). Vier dagen en hoppaah, steken ze al ruim boven de grond uit! Hartstikke mooi natuurlijk! Groei maar lekker door jongens, kunnen jullie straks met jullie voetjes in de echte aarde en groeien als....kool.