donderdag 3 september 2009

Ontblokt

Ik ben heel goed in het hebben van blokkades. Over de hele linie. Het maakt mij niet uit of het nu gaat om opruimen, schrijven, monteren, de hond uitlaten, naar bed gaan. Nee hoor. Ik ben er de beste in; drempels creëren. Torenhoge eisen, opgestapeld en samengeperst. Voordeel is dan wel dat als je eenmaal jezelf over die belachelijke drempel heen gezet hebt, je jezelf fantastisch voelt. En daar is dan weer niet veel voor nodig.

Zo zit ik nu achter mijn werktafeltje. Ik heb hem van Pjotr geadopteerd. Het leek me namelijk een machtig tafeltje om aan te zitten en "goede dingen te doen". Goede dingen doen betekent bij mij meestal uiting geven aan mijn creativiteit. Schrijven, monteren...

Het tafeltje heeft al meerdere plekken in het huis gehad. En dus ook mijn werkplekje is nogal eens verhuisd. Menig bezoeker kijkt dan niet raar op als er ALWEER iets veranderd is in huis. En ook Pjotr kijkt niet raar op als ik het weer in mijn bol krijg en er á la minute gesjouwd moet worden met kastjes, tafels etc. Het duurde even maar ik geloof dat ik een paar weken de geest kreeg en voor de zoveelste keer er flink ingegrepen moest worden. Twee kasten werden op een niet nader te noemen verkoopsite geplaatst en ook nog eens verkocht, de kast ging opzij en zo zag ik het in een keer. Ik stond ten midden van alle zooi, keek voor me en zag het plekje, het plekje waar mijn tafeltje voor gemaakt leek. Mooie lichtval, rustig maar toch ook gezellig. Ja, dit moest het worden. En zo geschiedde. We zijn nu een paar weken verder en ik heb hier al een paar keer gezeten. Bestanden inladen op de computer en bewerken, vloeken omdat het programma voor de zoveelste keer vastliep. Wij hebben een haat-liefde verhouding. Ik ben dolblij als hij het doet, want dan helpt hij mij heel erg. Maar als hij vastloopt om een poep of een scheet. Dan kan ik mijn hamer er wel bijpakken. Maar toch, ik kwam terug. En wat voelt het goed. Alsof hij het merkte, werkte mijn programmaatje zowaar mee. Alsof hij zag dat ik me van de gezelligheid onttrok om boven nog even aan de slag te gaan. Want hoe gezellig het ook was, in de woonkamer zitten op mijn oude werkplekje.. Het leidde ook wel een petit peu af. En zo dames en heren, heb ik al heel wat bestandjes kunnen bewerken in een uur. En dat voelt... juist..
dat voelt goed.
Weltrusten

Geen opmerkingen:

Een reactie posten

Iets te roepen? Deel het!