donderdag 17 september 2009

Ode aan den rode nagels

Je hebt ze lang en kort, afgekloven, geveild en wel
Nagels om te krabben, nagels om te bijten, nagels om te pulken, nagels om te knijpen.
Zij lakte mijn nagels een damesbezigheid. Je kent het wel.

Ik hield ze voor een dag o zo net.
Ik bevond me tussen de pakken, lange mannen, korte mannen, grijze haren, golvend bruin
At mijn diner vergezeld door het servet.

Ik nam een hap van de cake
En moest tot grote schrik concluderen,
Die nagellak zit er al te lang op, minstens een week

Flarden waren er nog over
Mijn koontjes o zo rood.
Die gehavende rode nagels, ik verstop ze in mijn schoot.

O aceton, o aceton, waar ben jij mijn vriend
Toen ik je zo nodig had, was je er niet
Waar heb ik dit aan verdiend.

Twee dagen duurde het, voordat ik het niet vergat.
Die rode vlekken, onaangeraakt.
Vergeten dat het er nog zat

Flarden waren er nog over
Mijn koontjes o zo rood.
Die gehavende rode nagels, verstopte ze weer in mijn schoot.

Mijn beste vriend, kreeg een bezoek
Het wederzien was goed
En maakte snel korttemette met de look

Ze waren werkelijk prachtig
Hij trof ze maar even
Het wederzien was kort maar krachtig
En gaf de vurige roden, een kort leven

Geen opmerkingen:

Een reactie posten

Iets te roepen? Deel het!