Gisteren was ik wederom onderweg. De trein bracht mij richting oost Nederland. Dit was de derde poging om het dierenasiel te filmen. Bij de eerste poging, kreeg ik een aanrijding. De tweede poging werd gecancelled vanwege het feit dat ik geveld door de griep, op bed lag. Dus nu moest het lukken, drie maal ..... Je kent het wel..
Een blik achter de schermen bij het dierenasiel. Een onderwerp wat mij na aan het hart lag. Ik ging op pad met nieuw verkregen kennis. En dat maakt toch wel dat je stukken relaxter op pad gaat. De kracht van het opdoen van ervaring. Je kennis toepassen en nog belangrijker, het aanvullen ervan. Leren van anderen.
Je werkt met andere camera's, met andere mensen. Elke situatie verschilt weer van de volgende. Dus je moet ook elke keer opnieuw bepalen wat wijsheid is.
Eenmaal ter plaatse, wenste ik dat ik een landhuis met een enorm landgoed had. Dan mochten er wel een aantal diertjes met mij mee. Stront eigenwijze katers, honden met soepogen. Veel voorbeelden van dieren die op latere leeftijd zijn afgedankt. Want ja, er wordt verrassend vaak gekozen, een uitzondering daar gelaten, voor een andere situatie. En dan moet het dier maar wijken. Zonder dat er verantwoordelijkheid of ECHT de moeite wordt genomen om te werken aan een oplossing. Ik draag het asiel een warm hart toe. Als ik kijk naar de gedrevenheid van de vrijwilligers die zich inzetten voor het asiel en de dieren. Dan vind ik dat heel bijzonder.
We hebben onze vragen gesteld, de beelden geschoten en kennis gemaakt met de dieren die er al te lang zitten. Ik hoop dat ze snel een gouden mandje vinden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Iets te roepen? Deel het!